δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
Η αυτόχθονη ελληνική φυλή του μαύρου χοίρου, τα παραγωγικά του χαρακτηριστικά και η σημασία διατήρησής του
Η χοιροτροφία στην Ελλάδα δεν αποτελεί δημοφιλή κλάδο της Ζωικής Παραγωγής, έπεται της αιγοπροβατοτροφίας και της βοοτροφίας. Το χοίρειο κρέας όμως στη χώρα μας παραμένει το πιο δημοφιλές κρέας. Οι χοίροι στην κτηνοτροφική παραγωγή είναι ξεχωριστά και εξαιρετικά ζώα. Οι γνώριμες φυλές χοίρων αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν από τον ασιατικό και τον ευρωπαϊκό αγριόχοιρο που αποτελούν υποείδη του άγριου είδους Sus scrofa.
Ο επιχώριος μαύρος χοίρος είναι μία παραδοσιακή αλλά και πρωτόγονη φυλή, ο οποίος έχει μεγάλη ομοιότητα με τον αρχαίο μεσογειακό μαύρο χοίρο που κατά πάσα πιθανότητα έχεις κοινούς προγόνους με τον αγριόχοιρο. Η εκτροφή του είχε αγελαία μορφή και οι περιοχές που το φιλοξενούσαν ήταν οι ορεινές και ημιορεινές εκτάσεις της χώρας μας στις οποίες υπήρχαν δάση βελανιδιάς και καστανιάς καθώς και θαμνώδης βλάστησης (σκίνοι και πουρνάρια). Οι περιοχές αυτές αποτελούσαν τον ιδανικό τόπο διαμονής για τη διαβίωση και την αναπαραγωγή του.
Η γηγενής αυτή φυλή εκτρεφόταν και αναπτυσσόταν στην Ελλάδα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1960 για να παρέχει κρέας και δέρμα στις ελληνικές οικογένειες. Δεν είναι λίγες οι αναφορές που γίνονται στα ομηρικά κείμενα, Ιλιάδα και Οδύσσεια για το μαύρο χοίρο.
Είναι προϊόν φυσικής επιλογής γεγονός που υποδηλώνει ότι ήταν σε θέση να προσαρμοστεί στις δύσκολες, διαφορετικές και σκληρές περιβαλλοντικές συνθήκες του τόπου μας.
Ωστόσο οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν έως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη χώρα μας καθώς και η μικρή προθυμία των καταναλωτών τα χρόνια εκείνα να εντάξουν στη διατροφή τους το χοιρινό κρέας δεν έδωσαν τη δυνατότητα να δημιουργηθεί μία εγχώρια, σταθερή και με υψηλή παραγωγικότητα φυλή χοίρων.
Στη διαμόρφωση των συστημάτων εκτροφής καθοριστικό ρόλο παίζει το φυσικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, αλλά και οι φυλές των ζώων, η τεχνολογική εξέλιξη και οι μέθοδοι εκτροφής. Αυτό το είδος, ο αυτόχθονας μαύρος χοίρος, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «χρυσάφι» της κτηνοτροφίας είναι αποτέλεσμα της φυσικής εξέλιξής του στην πάροδο των χρόνων εξαιτίας του περιβάλλοντος, του κλίματος όπου διαβιώνει, του υψόμετρου και της διατροφής του που θεωρούνται μοναδικά. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα των αυτόχθονων φυλών είναι ο μικρός πληθυσμός τους, η ενδογαμία και η χαμηλή παραγωγικότητα λόγω της «σκληρής και δύσκολης» εκτροφής του. Έτσι και ο ελληνικός μαύρος χοίρος που αριθμεί συνολικά λιγότερες από 300 χοιρομητέρες βρίσκεται σε κίνδυνο και απειλείται με εξαφάνιση.
Αναμφισβήτητα όμως όλες οι τοπικές «ράτσες» (φυλές) αγροτικών ζώων αποτελούν γενετικές πηγές. Έχουν με άλλα λόγια γενετική μοναδικότητα και τα άτομα ενός τέτοιου πληθυσμού ανήκουν σε μία κοινή γονιδιακή δεξαμενή.
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.
Βοηθείστε μας να κάνουμε καλύτερο το OpenArchives.gr.
