Από αρχαιοτάτων χρόνων η εγκυμοσύνη και ο τοκετός θεωρούνταν πολύτιμες στιγμές για μία γυναίκα και η επίτευξη προσφοράς απογόνων στην οικογένειά της ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με την αυτοεκπλήρωσή της. Μάλιστα σε πολλές κοινωνίες θεωρούνταν χρέος της γυναίκας να χαρίσει στο σύντροφό της πολλά και υγιή και παιδιά και σε περίπτωση που η ίδια αδυνατούσε να κυοφορήσει γινόταν αντικείμενο χλευασμού και βίωνε την πλήρη υποτίμηση της προσωπικότητάς της από την κοινωνία.
Στις ημέρες μας όμως , η έννοια της γυναίκας έχει αποκτήσει άλλες διαστάσεις! Μια γυναίκα δεν παραμένει απλά σύζυγος και μητέρα αλλά κι ένα ον άκρως παραγωγικό και πολυδιάστατο. Επιπρόσθετα η επιστήμη έχει κατορθώσει πολλά μικρά θαύματα κι ένα από αυτά είναι ο τομέας της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που δίνει την ευκαιρία σε υπογόνιμα ζευγάρια να γίνουν γονείς.
Ακόμα όμως και σήμερα που υπάρχει μια σχετική χαλαρότητα όσον αφορά το θέμα των γυναικών, δεν είναι λίγες οι γυναίκες που περνούν δύσκολη ψυχοσυναισθηματική φάση όταν καλούνται να στραφούν σε κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής για την απόκτηση ενός παιδιού είτε οι ίδιες αντιμετωπίζουν πρόβλημα είτε ο σύντροφός τους. Θεωρώ πως αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει οπωσδήποτε να αναλυθεί και να τονιστεί ότι ο ρόλος της μαίας δεν είναι να βοηθά στον τοκετό αποκλειστικά αλλά να είναι δίπλα στη γυναίκα και να τη στηρίζει ψυχολογικά προσφέροντας τις γνώσεις και την κατανόησή της. Άλλωστε και η αγγλική μεταφορά της λέξης μαία , που είναι «midwife» αυτό υποδηλώνει : δίπλα στη γυναίκα!