Το περιβάλλον ορίζεται ως “το σύνολο των φυσικών και ανθρωπογενών παραγόντων και στοιχείων που βρίσκονται σε αλληλεπίδραση και επηρεάζουν την οικολογική ισορροπία, την ποιότητα της ζωής, την υγεία των κατοίκων, την ιστορική και πολιτιστική παράδοση και τις αισθητικές αξίες “.
Στην σύγχρονη εποχή, η δραστηριότητα του ανθρώπου έχει εισέλθει σε πολλούς βιομηχανικούς και μη τομείς. Παρόλα αυτά οι συμβατικές μέθοδοι όπως ΧΥΤΑ, βιολογικός καθαρισμός και καύση οι οποίες χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα, διαπιστώθηκε ότι δεν επαρκούν για την ανάλυση - καταπολέμηση τοξικών βιομηχανικών / χημικών αποβλήτων.
Επιτακτική, όμως, μοιάζει να είναι η ανάγκη της σύγχρονης κοινωνίας, με τα τόσα περιβαλλοντικά προβλήματα, για διαχείριση του περιβάλλοντος κατά αειφόρο τρόπο. Δηλαδή, κατά τρόπο, ο οποίος θα ικανοποιεί τις ανάγκες των σημερινών γενεών, χωρίς να διακυβεύει τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες.
Γι’ αυτό το λόγο η εργασία αυτή θα μελετήσει τις βιολογικές μεθόδους αντιρρύπανσης. Μέθοδοι οι οποίες «υπόσχονται» καλύτερη διαχείριση τόσο στα υγρά όσο και τα στερεά απόβλητα. Στόχος δεν είναι μόνο η αναλυτική περιγραφή αυτών, αλλά και τα αίτια που επιταχύνουν την ανάγκη για συνεχώς πιο σύγχρονους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων που δημιουργούν.