Η επαγγελματική ικανοποίηση των νοσηλευτών έχει μελετηθεί εκτεταμένα διεθνώς. Ειδικότερα, οι επιπτώσεις της χαμηλής επαγγελματικής ικανοποίησης στην ποιότητα και την ασφάλεια της παρεχόμενης φροντίδας είναι επαρκώς τεκμηριωμένες, συμπεριλαμβανομένης της αποπροσωποποίησης και της κυνικής στάσης προς τους θεραπευομένους και τις οικογένειές τους. Επιπλέον, υπάρχουν ερευνητικά δεδομένα που συσχετίζουν το εργασιακό στρες και την επαγγελματική εξουθένωση των νοσηλευτών τόσο με την επαγγελματική ικανοποίηση όσο και με την παρουσία ήπιων ψυχιατρικών συμπτωμάτων. Ωστόσο, οι μελέτες σχετικά με τη σχέση επαγγελματικής ικανοποίησης και ήπιων ψυχιατρικών συμπτωμάτων είναι περιορισμένες. Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνηθούν α) ο βαθμός επαγγελματικής ικανοποίησης, β) η ένταση συμπτωμάτων κατάθλιψης, και γ) η σχέση μεταξύ επαγγελματικής ικανοποίησης και έντασης συμπτωμάτων κατάθλιψης σε μέλη ελληνικού νοσηλευτικού προσωπικού που εργάζονται σε δημόσια νοσοκομεία της Δυτικής Μακεδονίας. Πρόκειται για περιγραφική μελέτη συσχέτισης με συγχρονικές συγκρίσεις. Το δείγμα αποτέλεσαν 47 μέλη νοσηλευτικού προσωπικού, επιλεγμένα με δειγματοληψία ευκολίας. Η αξιολόγηση του βαθμού επαγγελματικής ικανοποίησης έγινε με το εργαλείο Index of Work Satisfaction (Stamps, 1997), ενώ της έντασης των συμπτωμάτων κατάθλιψης με το εργαλείο Center for Epidemiological Studies Depression Scale (DES-D).
Παρατηρήθηκε μετρίου βαθμού επαγγελματική ικανοποίηση (ΜΤ= 3,77 ± 0,07, εύρος κλίμακας 1-7). Ο μεγαλύτερος βαθμός επαγγελματικής ικανοποίησης βρέθηκε να απορρέει από τις διαπροσωπικές σχέσεις (ΜΤ= 4,75±1,14) και ο χαμηλότερος από τις αποδοχές (ΜΤ= 2,10±0,13). Παράλληλα, το σημαντικότερο εργασιακό χαρακτηριστικό ήταν τα επιτελούμενα καθήκοντα και το λιγότερο σημαντικό η αυτονομία. Επίσης, δεν παρατηρήθηκε κλινικά σημαντικός βαθμός συμπτωμάτων κατάθλιψης για το σύνολο του δείγματος (ΜΤ=12.8±9.0, εύρος κλίμακας 0-60). Ωστόσο, το 15,6 τοις εκατό των συμμετεχόντων ανέφεραν κλινικά συμπτώματα κατάθλιψης (ΜΤ≥22). Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ του βαθμού ικανοποίησης συνολικά από την εργασία και της έντασης των συμπτωμάτων κατάθλιψης. Στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις παρατηρήθηκαν μεταξύ της ικανοποίησης από την Διοίκηση του νοσοκομείου και α) της ηλικίας των συμμετεχόντων και (r= 0,326, p˂0,05), β) του συνολικού χρόνου προϋπηρεσίας στην νοσηλευτική (r= 0,314, p˂0,05), καθώς και μεταξύ της ικανοποίησης από το επαγγελματικό κύρος και του αριθμού των κλινών στο τμήμα εργασίας (r=- 0,344 , p˂0.05).
Αναφορικά με το επίπεδο εκπαίδευσης, στατιστικά σημαντικές διαφορές παρατηρήθηκαν μόνο ως προς το βαθμό ικανοποίησης από τα επιτελούμενα καθήκοντα (ρ= 0,018, ΑΝΟVA), καθώς οι τελευταίοι εξέφρασαν υψηλότερου βαθμού ικανοποίηση. Επίσης, στατιστικά σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε στην ένταση συμπτωμάτων κατάθλιψης μεταξύ των διαφορετικών διοικητικών θέσεων των νοσηλευτών (ANOVA, ρ= 0,003). Αναφορικά με το είδος του ωραρίου εργασίας, στατιστικά σημαντικές διαφορές παρατηρήθηκαν ως προς την ικανοποίηση α) από τις αμοιβές (t-text, p= 0,05) και β) από την Διοίκηση (t-test, p=0,028). Ταυτόχρονα, υψηλότερης έντασης συμπτώματα κατάθλιψης παρατηρήθηκαν στα άτομα που ακολουθούσαν το πρωινό ωράριο (p= 0,013).
Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (ΤΕΙ) Δυτικής Μακεδονίας
