Παρά το γεγονός ότι ο Αρθούρος Ρεμπώ εγκατέλειψε την ποίηση σε ηλικία είκοσι ετών, τα σημαντικότερα ποιητικά κινήματα του εικοστού αιώνα, όπως ο Συμβολισμός, ο Σουρεαλισμός και ο Μοντερνισμός, τον ανακήρυξαν πρόδρομό τους. Το έργο του, λαμπρό και μοναδικό, αξιοποιώντας όλες τις μορφές της ειρωνείας, υπονομεύει και απομυθοποιεί αδιάκοπα τις θεμελιακές αξίες της αστικής κοινωνίας, μεταξύ των οποίων η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κατέχει δεσπόζουσα θέση. Ταυτόχρονα όμως εκφράζει συχνά μέσα από την ποίησή του μια λαχτάρα για την παρουσία του Θεού και την εν Χριστώ σωτηρία. Αυτή η αμφιθυμία, που διατρέχει ολόκληρο το σώμα του έργου του, γέννησε μια μεγάλη ποικιλία ερμηνειών, πολλές από τις οποίες είναι αντικρουόμενες μεταξύ τους. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε εργασία πραγματεύεται το ζήτημα της στάσης του Ρεμπώ έναντι του Χριστιανισμού, οφείλει να διερευνήσει παράλληλα και έναν ικανό αριθμό των εν λόγω ερμηνειών. Αυτός θα είναι και ο διπλός στόχος της παρούσας μελέτης.
(EL)
Although Arthur Rimbaud has abandoned poetry at the age of twenty, he has been proclaimed as the precursor of the most important poetic movements of the twentieth century, such as Symbolism, Surrealism and Modernism. His work is brilliant and unique. By using irony under all of its forms, is constantly undermining and demystifying the key-values of bourgeois society, among which the Roman Catholic Church keeps an eminent place. At the same time though, he is quite often expressing through his poetry a longing for God’s presence and Christ’s salvation. This ambivalence, which runs throughout the body of his work, has caused a huge variety of interpretations, many of which conflicting to each other. Therefore, any research dealing with the subject of Rimbaud’s attitude towards Christianity, needs to explore a sufficient number of those interpretations. That is the double purpose of the present essay.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/eap
