Η εκκοσμίκευση, η οποία επικράτησε μετά τον Διαφωτισμό, περιόρισε αρκετά την θρησκεία στην ιδιωτική σφαίρα των ανθρώπων και μετασχημάτισε την λειτουργία και τον θεσμικό ρόλο της Εκκλησίας, αλλά στην πράξη οι περισσότεροι άνθρωποι διατήρησαν τις χριστιανικές τελετουργίες σε σημαντικές εκφάνσεις της δημόσιας ζωής τους. Η παγκοσμιοποίηση σε συνδυασμό με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας οδήγησε σε μία νέα εποχή, την εποχή της ύστερης νεωτερικότητας. Η ρευστή αυτή εποχή δεν έδωσε ικανοποιητικές απαντήσεις στα νεωτερικά ερωτήματα της αντιμετώπισης του θανάτου, της σχέσης του ανθρώπου με το σώμα του και τους άλλους ανθρώπους αλλά πρόσθεσε ένα ακόμα προβληματισμό: Τη διερεύνηση και επιβίωση στη νέα και ασαφή παγκόσμια κοινωνία της εικονικής πραγματικότητας του διαδικτύου. Μίας πραγματικότητας στην οποία ζούμε όλοι ακόμα και στην θρησκευόμενη Ελλάδα, κράτος – μέλος της εκκοσμικευμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η σημερινή ελληνική πολυπολιτισμική κοινωνία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο ιστορικό παρελθόν της, στο δυσχερές κοινωνικά και οικονομικά παρόν της και στο αμφίβολο μέλλον της, ενώ ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός σαρώνει την εκκοσμικευμένη Ευρώπη και τρομοκρατεί την υφήλιο. Παράλληλα η ανάγκη απαντήσεων και η αναζήτηση διεξόδων σε ατομικά, ηθικά, βιοηθικά και δημόσια προβλήματα προκάλεσαν την ανάδυση μίας νέας μορφής θρησκευτικότητας τροποποιώντας τη σχέση πιστών και εκκλησιαστικών θεσμών. Αρκετά από τα αγωνιώδη ερωτήματα του μετανεωτερικού ανθρώπου απαντώνται μέσα από τη χριστιανική εσχατολογική προοπτική και τη θεολογία του Προσώπου. Η Ορθοδοξία, με την αρωγή της θεολογίας, καλείται να επικοινωνήσει αυτές τις απαντήσεις καθώς και πολλές άλλες στην ανθρωπότητα έτσι ώστε ο άνθρωπος να σωθεί. Με σκοπό τον εμπλουτισμό της χριστιανικής αναθρησκευτικοποίησης εντοπίσθηκαν και παρουσιάσθηκαν θέματα, τα οποία προκαλούν δυσκολίες και δυσκαμψίες στην καθημερινότητα και χρήζουν επίλυσης. Στην παρούσα εργασία προτάθηκαν πρακτικές λύσεις στα θέματα αυτά με στόχο την, κατά το δυνατόν, συμβολή στον αποτελεσματικό διάλογο μεταξύ Ορθόδοξης Εκκλησίας και μετανεωτερικής κοινωνίας.
Secularism, which prevailed after the Enlightenment, limited religion to one’s private life and transformed the function and the institutional role of the Church. Actually most people maintained the Christian rituals at important aspects of their public life. The age of globalization, in conjunction with the remarkable progress of science and
technology has led to a new era, of the post-modernity.
This liquid era did not reply satisfactorily to standing modern questions, such as dealing with death or one’s relationship with human body and other people. Instead, it added a further challenge: Exploration and survival in the new and incomprehensible global society characterized by the virtual reality of the internet. This is the reality, we today experience in the religious Greece, state-member of the secularized European Union. Greece’s today multicultural society, struggles to balance between its historical past, its devastating social and economic present and its uncertain future, whereas religious fundamentalism sweeps in its path the secularized Europe and terrorize the world. At the same time the search for answers on individual, moral, bioethical and civic issues, caused the emergence of a new form of religiosity, modifying the relationship between the faithful and the church institutions.
Several critical questions of the postmodern man can be answered through Christianity. The Greek Orthodox Church and theology are called upon to provide answers to people for their salvation. In order to enrich the Christian religious revival, issues were defined that cause inflexibilities and difficulties in daily life and need to be addressed. In this thesis we propose practical solutions to these issues to facilitate a productive dialog between the Orthodox Church and the postmodern society.
Το κυρίως κείμενο περιέχει μία φωτογραφία, ένα σήμα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και Παράρτημα με τις επιθέσεις της θρησκευτικής τρομοκρατίας στην Δυτική Ευρώπη τον 21ο αιώνα σε ημερολογιακή αναφορά
