Περιέχει πίνακες και εικόνες
Οι επιγραφές, δηλαδή όλα τα αρχαία κείμενα που έχουν αναγραφεί πάνω σε σκληρό υλικό, αποτελούν ένα δύσκολο ως προς την έκθεσή του μουσειακό αντικείμενο επειδή αφετηρία της πρόσληψης τους δεν είναι η απλή θέαση, όπως συμβαίνει με τα υπόλοιπα αρχαιολογικά αντικείμενα, αλλά η ανάγνωση και κατανόηση του κειμένου. Στα περισσότερα μάλιστα αρχαιολογικά μουσεία η έκθεση των επιγραφών είναι απλώς συνοδευτική των υπολοίπων εκθεμάτων, ενώ το πληροφοριακό τους υλικό περιορίζεται συχνά σε ένα γενικό τίτλο σχετικά με την κατηγορία ή το θέμα της επιγραφής. Έτσι, αν και οι επιγραφές είναι η πολυτιμότερη πηγή για την κατανόηση και την ερμηνεία της αρχαιότητας και συμβάλλουν στην ερμηνεία όλων των υπολοίπων εκθεμάτων και στη μουσειακή αφήγηση, ο τρόπος της παρουσίασής τους οδηγεί συχνά στην “μη προσέγγιση” τους.
Στην παρούσα εργασία διερευνώνται οι τρόποι έκθεσης και πρόσληψης των επιγραφών μέσα από παραδείγματα των αρχαιολογικών μουσείων της Ελλάδας και του εξωτερικού και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο Επιγραφικό Μουσείο της Αθήνας, ένα δημόσιο αρχαιολογικό μουσείο, που εκθέτει αποκλειστικά και μόνον αρχαίες επιγραφές, αποτελεί δηλαδή ένα “δύσκολο” αρχαιολογικό μουσείο με μικρό μέχρι πρόσφατα αριθμό επισκεπτών.
Τα μουσεία όμως σήμερα δεν αποτελούν μόνον χώρους παρουσίασης συλλογών, αλλά και χώρους μάθησης, ψυχαγωγίας και γενικότερα εμπειρίας, η οποία προϋποθέτει τον ενεργητικό ρόλο του επισκέπτη παρέχοντας τη δυνατότητα απόκτησης γνώσεων μέσα από συναισθηματικά ερεθίσματα. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζεται μέσω έρευνας κοινού ο επικοινωνιακός ρόλος του Επιγραφικού Μουσείου και προτείνονται τρόποι για την ενίσχυσή του με σκοπό την κινητοποίηση του ενδιαφέροντος ομάδων κοινού και την συμμετοχή τους που αποβλέπει στην μάθηση και την αφομοίωση της παρεχόμενης γνώσης με ενεργητικό τρόπο και στην ψυχαγωγία.
Ιnscriptions, all the ancient texts written on hard material, is a difficult museum object, because the starting point for their perception and interpretation is not simply seeing, as is the case with other archaeological objects, but reading and understanding of the ancient text. In most archaeological museums, the exhibition of inscriptions comes second and usually accompanies other exhibits; Information material of inscriptions is often limited to a general title on the category or the theme of the inscription. Thus, although inscriptions are the most valuable source for understanding and interpreting antiquity and they contribute to the comprehension of all other exhibits, as well as they help the exhibition’s narrative, their presentation often lacks in importance.
This present paper explores ways of displaying and interpretation of inscriptions through examples of the archaeological museums of Greece and abroad, with special emphasis on the Epigraphic Museum of Athens, a statal Greek archaeological museum which displays exclusively ancient inscriptions, and as a consequence is a "difficult" archaeological museum from the point of view of comprehension with a small number of visitors to recent.
Museums today, however, are not only places for the presentation of collections, but also places for learning, entertainment and general experience, which presuppose the active role of the visitor by providing opportunities for learning through museum experience. In this context, the communicative role of the Epigraphic Museum is also examined through a visitor’s research. Finally, ways of reinforcement of this role are proposed aiming to the motivation of visitor’s interest and their active participation in learning and entertainment.
