Ετοιμάζεται για m «μεγάλη στιγμή» εδώ και δύο χρόνια. Εχει να αντιμετωπίσει αγχωμένους γονείς που προβάλλουν πάνω tou/ois oXes ns απωθημένες επιθυμία tods. Ξενυχτάει καίγοvras εγκεφαλικά κύτταρα στον Μαραθώνιο ms 0(H) ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ(Α) Τα ξενύχτια, to στρεβ και n δοκιμασία των Πανελλαδικών με στόχο ένα πτυχίο στον καιρό του Μνημονίου αποστήθισης. Και δεν είναι ma βέβαιος/η πως όλα αυτά θα τον/τη βοηθήσουν να ζήσει καλύτερα. Δικαίως έχει χαρακτηριστεί ο/η σκληρότερα εργαζόμενος/η Ελληνας/ίδα. Ειδικότητα; Υποψήφιος/α oas Πανελλαδικές. Ο/η εργατηο εργάτρια της παπαγαλίας ΤΗΣ ΚΑΡΟΛΙΝΑ! ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ Διάλεξε ζωή. Διάλεξε δουλειά. Διάλεξε καριέρα». Ηταν n εναρκτήρια ατάκα της ταινίας «Trainspotting», n οποία ακουγόταν ενώ στην οθόνη ο πρωταγωνιστής έτρεχε κυνηγημένος και πανικόβλητος μέσα στο πλήθος. Η τέλεια παρομοίωση. Σε αυτές τις τρεις προτάσεις, σε αυτό το ανελέητο τρεχαλητό, συνοψίζεται n αγωνία του υποψηφίου των Πανελλαδικών. Ακόμη και οι mo κουλ κάποια στιγμή λυγίζουν. Η αμφιβολία, n ανασφάλεια θα βρουν τον δρόμο και θα σκιάσουν ακόμη και αυτούς που δουλεύουν με μεθοδικότητα ενηλίκου. To μυαλό κολλάει. Κολλάει και δεν μπορείς να θυμηθείς τον Αόριστο β' του «έχω». Κι όμως, τον έχεις ακούσει πάνω από διακόσιες φορές. Ωστόσο, ο χρόνος που σε βασανίζει δεν είναι ο Αόριστος, είναι ο Μέλλων. Ο Μέλλων που σου απευθύνουν μονότονα οι άλλοι. Τα ρήματα που... κλίνουν οι γονείς σου: «0α γίνεις, θα κάνεις, θα τα καταφέρεις...». Εκατόν δεκαέξι χιλιάδες όχι πια έφηβοι και όχι ακόμη ενήλικοι διανύουν φέτος τις πιο βαριές ημέρες της ζωής τους. Διαλέγουν σχολή σαν να διαλέγουν ζωή. Και δεν είναι εύκολη υπόθεση να αποφασίσεις το είδος της καθημερινής ρουτίνας (βλέπε δουλειά) που επιθυμείς για το υπόλοιπο του βίου σου. Εξ ου και το στρες. Τα ξενύχτια πάνω από βιβλία που μετά βίας διαβάζονται λόγω των πυκνών σημειώσεων, των επίμονων επαναλήψεων. Γι' αυτό και τα ξαφνικά ξεσπάσματα επιθετικότητας, τα αναίτια κλάματα. Στον τρίτο, τον παρατηρητή που έχει αφήσει πίσω του την ψυχρολουσία των Πανελλαδικών, αυτά μπορεί να μοιάζουν ανούσια. Οταν όμως είσαι 18, ακόμη και το γεγονός πως φέτος θα δώσεις εξετάσεις πιο νωρίς από κάθε άλλη φουρνιά μπορεί να σε αγχώσει. Πα κάποιους πιτσιρικάδες, βέβαια, το ποτήρι είναι μισογεμάτο. Οι διακοπές θα αρχίσουν νωρίτερα. Η ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ. Στα βάθη του Αμαζονίου ζει n φυλή Σατέρε Μάουε. Εκεί τα αγόρια καλούνται να φορέσουν γάντια γεμάτα δηλητηριώδη μυρμήγκια του είδους Paraponera Clavata (Παραπονηρά n Κορυνοειδής), το κεντρί των οποίων αποδεδειγμένα προκαλεί τον μεγαλύτερο πόνο από κάθε άλλο ασπόνδυλο. Στον δυτικό κόσμο, n τελετή ενηλικίωσης δεν περιλαμβάνει φυσικό πόνο. Η - όχι λιγότερο επώδυνη - δοκιμασία είναι οι εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Τα αγόρια και τα κορίτσια καλούνται να αναλάβουν την πρώτη ΕΙΠΕ Δεν είναι τα βιβλία/ Δεν είναι οι βαθμοί/ Εκείνο που pas λείπει είναι n ζωή! ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΟΥ 1999 ΕΙΠΑΝ Η' ΑΥΤΟΝ Είναι σχεδόν θαύμα lo γεγονό$ oil οι σύγχρονεθ εκπαιδ ευ tikes μέθοδοι δεν έχουν καταπνίξει - ολοκληρωτικά τουλάχιστον την «άγια» περιέργεια ms πνευματικής αναζήτηοτκ ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΪΝΣΤΑΙΝ μεγάλη ευθύνη. Να δουλέψουν για να δικαιώσουν τις προσδοκίες, τις δικές τους και των άλλων. Πολλοί μπαμπάδες και μαμάδες δεν κουράζονται να το επισημαίνουν αυτό. Και φυσικά να επιχειρηματολογούν, για να το θέσουμε κομψά, υπέρ της επιλογής που θα ικανοποιούσε τον ναρκισσισμό τους. «Δεν τα κατάφερα να μπω στην Ιατρική, αλλά ο γιος μου θα γίνει γιατρός». Καταστάσεις άγριες για να τις αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία εκεί γύρω στα 16 σου, όταν αρχίζει συνήθως n προετοιμασία. Στην Ελλάδα, ήδη από την εποχή που βρισκόταν στα έδρανα n περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, n εισαγω¬ γή σε ανώτερη σχολή είναι ταυτόσημη της δυνατότητας κοινωνικής ανόδου. Η κοινωνική κινητικότητα είναι συνυφασμένη με το πτυχίο και στο συλλογικό φαντασιακό χιλιάδων ελληνικών οικογενειών το πανεπιστήμιο είναι το μέσο διαφυγής από ένα δυσοίωνο μέλλον. Ετσι εξηγείται και n αγωνία των γονιών, οι οποίοι καλλιεργούν στους βλαστούς τους την πεποίθηση πως τις δύο εβδομάδες των Πανελλαδικών κρίνεται ανεπιστρεπτί όλη n ζωή τους. Κρίνονται και οι ίδιοι, οι γονεϊκές επιδόσεις τους, οι παιδαγωγικές επιλογές τους. Γι' αυτό και σε πολλές περιπτώσεις δυσκολεύουν μάλλον, παρά βοηθούν στην προσπάθεια. Τι κι αν τα λένε και τα ξαναλένε καθηγητές και φρονπστές; Ηγνήσια ελληνίδα μάνα μπορεί ακόμη και στην ύστερη εφηβεία να κυνηγά το καμάρι της για να το εξετάσει. Ας μην είμαστε όμως άδικοι. Δεν είμαστε n μοναδική χώρο στον πλανήτη όπου τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων γίνονται πρώτο θέμα σε εφημερίδες και κανάλια και μπορεί να αποτελούν το κυριότερο ζήτημα ενός νοικοκυριού για τουλάχιστον μια διετία. Οσοι Αγγλοι και Αμερικανοί έχουν την οικονομική δυνατότητα ψάχνουν το πανεπιστήμιο των παιδιών από τη... σύλληψήτους. Οι αμερικανοί μαθητές «ψήνονται» σε καλοκαιρινά σχο¬ λεία προκειμένου να εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους και να αποκτήσουν το προφίλ του καταλληλότερου υποψηφίου ήδη από τα χρόνια του γυμνασίου. Σχεδόν σε κάθε γωνιά του δυτικού κόσμου n προετοιμασία για την εισαγωγή στους κόλπους της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης είναι τόσο επαχθής όσο το σκληρότερο μεροκάματο. Ηδη από τα τέλη της A' Λυκείου καλείσαι να αρχίσεις το φροντιστήριο. Οπως θα έλεγε και κάθε 16άρης που συμφωνεί με την άποψη του άσματος Σαββόπουλου για τα λύκεια: «Σαν να μην έφθανε το οκτάωρο που περνάς καθημερινά στα θρανία, πρέπει να παλουκωθείς για ένα τετράωρο ακόμη το απόγευμα. Και αφού τελειώσεις, όταν γυρίσεις σπίτι σε περιμένει κι άλλο διάβασμα. Σίγουρα τρεις ώρες ακόμη. Σύνολο δεκαπέντε. Δεν αρκεί που χάνεις δύο χρόνια από τη ζωή σου διαβάζοντας και αποστηθίζοντας σχολικά εγχειρίδια που συνήθως σου χαλάνε το μυαλό, αναγκάζεσαι στη F Λυκείου να κρατήσεις και όλες σου τις απουσίες για το τέλος. Για να διαβάσεις. Φοβάσαι ακόμη και να αρρωστήσεις, μην τυχόν και χάσεις χρόνο. Περί τα 86.000 αποτελέσματα βγαίνουν στη διαδικτυακή μηχανή αναζήτησης Google με τη φράση κλειδί "Πανελλήνιες 2011". Πρόγραμμα, συνήθεις ερωτήσεις και απαντήσεις, συμβουλές, θέματα παλαιότερων ετών. Σπάνια όμως κάποιος μπορεί να σου προσφέρει μια πειστική απάντηση στην ερώτηση, "αξίζει όλο αυτό που περνάω;". Ειδικά τώρα, που ο καιρός φτιάχνει και τα πιτσιρίκια του γείτονα έχουν βγει στον δρόμο και παίζουν ουρλιάζοντας. Ή τα μεγαλύτερα αδέλφια σου, με το φοιτητικό πάσο στην κωλότσεπη, πίνουν καφεδάκι στη λιακάδα και κανονίζουν το βραδινό τους ποτό». META TO ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Ολα τα παραπάνω με κάποιον τρόπο παλεύονται, για να δανειστούμε τη νεανική αργκό. To χειρότερο όμως, σύμφωνα με τα παιδιά που ήδη έχουν εξεταστεί Οε ένα μάθημα, είναι πως έχουν αρχίσει να απαξιώνουν τον θεσμό των Πανελλαδικών. Στον καιρό του Μνημονίου οι έφηβοι φοβούνται πως δεν θα βρουν ποτέ δουλειά. Αρα, τι σημασία έχει σε ποια σχολή θα περάσουν; Δεν σκέφτονται όλοι έτσι. Ωστόσο άνθρωποι που δουλεύουν με παιδιά του λυκείου, καθηγητές αλλά και φροντιστές, είναι κατηγορηματικοί. Αυτή n γενιά είναι n πιο απαισιόδοξη που έχουν δει ποτέ. Εγινε κυνική πριν την ώρα της. Και ίσως λίγο αδιάφορη γιατί διαισθάνεται ποΰ οδηγούν τα περιλάλητα αποτελέσματα των Πανελλαδικών. Ο/η εργατηο εργάτρια της παπαγαλίας ΤΗΣ ΚΑΡΟΛΙΝΑ! ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
