Understanding Limitations on Welfare Policy Innovation: The Case of National Guaranteed Minimum Income All Italiana

 
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :

Αποθετήριο :
Κοινωνική Πολιτική  | ΕΚΤ eJournals
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
κοινοποιήστε το τεκμήριο




2017 (EL)

Understanding Limitations on Welfare Policy Innovation: The Case of National Guaranteed Minimum Income All Italiana (EN)

Lalioti, Varvara

Στις αρχές του 2016, η Ιταλία παρέμενε μία από τις ελάχιστες χώρες της Ευρωζώνης που δεν διέθετε ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε εθνικό επίπεδο. Εν μέσω της κρίσης και των σημαντικών περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, πρόκειται για μείζονα έλλειψη του ιταλικού κράτους προνοίας. Αξιοποιώντας την επικοινωνία με πρόσωπα που έπαιξαν καίριο ρόλο στην ιταλική εμπειρία με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κοινοβουλευτικά αρχεία και δευτερεύουσες πηγές, το παρόν 2 άρθρο εξιστορεί την εν λόγω εμπειρία. Χρησιμοποιείται μία προσέγγιση που δίνει έμφαση στον ρόλο σημαντικών για τη διαμόρφωση κοινωνικής πολιτικής εγχώριων φορέων, όπως είναι τα πολιτικά κόμματα, τα εργατικά συνδικάτα και οι θρησκευτικές οργανώσεις. Η ανάλυση επικεντρώνεται ειδικότερα στον πειραματισμό με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε εθνικό επίπεδο στην Ιταλία, στα τέλη της δεκαετίας 1990 και τις αρχές της δεκαετίας 2000. Το πείραμα οδηγήθηκε σε ένα άδοξο τέλος. Η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στην ισχνή υποστήριξη για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, σε συνδυασμό με την κυριαρχία υπέρ της βόρειας Ιταλίας συμφερόντων στο υπουργείο που ήταν υπεύθυνο για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός μέτρου που ευνοούσε κυρίως τον φτωχότερο νότο. Πολιτικές που στοχεύουν σε άτομα που βρίσκονται στα περιθώρια του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος μπορούν να στεφθούν με επιτυχία μόνον υπό την προϋπόθεση ευρείας συναίνεσης. Η πρόσφατη οικονομική κρίση αναζωπύρωσε τη συζήτηση για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα στην Ιταλία, με νέους και παλαιούς φορείς να εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους για μία εθνικής εμβέλειας εφαρμογή. (EL)
At the beginning of 2016, Italy remained one of the very few Eurozone countries without a national-level Guaranteed Minimum Income (GMI), arguably a major lacuna in the armoury of the welfare state at a time of severe crisis and significant public spending cuts. Drawing on personal communications, parliamentary archives and secondary sources, an actor-centred approach emphasizing the role of domestic actors such as parties, trade unions and religious organizations is utilized to discuss the chronicle of the Italian GMI experience; especially the experimental national GMI in the late 1990s and the early 2000s.The experiment met with an early demise due to a meagre support base, in conjunction with the dominance of northern interests at the ministry responsible for the design and implementation of a scheme that mainly benefited the poorer south. A policy targeting ‘outsiders’ and introduced without broad consensus among key policy actors is unlikely to be durable. The recent economic crisis has revived the debate, as old and new policy actors express support for national-level GMI. (EN)

info:eu-repo/semantics/article
info:eu-repo/semantics/publishedVersion

ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα (EL)
διαμορφωτές κοινωνικής πολιτικής (EL)
Ιταλία (EL)
guaranteed minimum income (EN)
Italy (EN)
actor-centred approach (EN)


Κοινωνική Πολιτική

Αγγλική γλώσσα

2017-07-10


ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (EL)

2241-8652
Κοινωνική Πολιτική; Τόμ. 6 (2016); 67-84 (EL)
Social Policy; Vol. 6 (2016); 67-84 (EN)

Copyright (c) 2016 Varvara Lalioti (EN)



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.