Σκοπός:
Σκοπός της παρούσας εργασίας αποτέλεσε η μέτρηση και η αξιολόγηση του εύρους και των αλλαγών της προσαρμογής του οφθαλμού πριν και μετά από επεμβάσεις διαθλαστικής χειρουργικής για διόρθωση μυωπίας με excimer laser.
Μεθοδολογία:
Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 14 άτομα νεαρής ηλικίας (6 άνδρες και 8 γυναίκες - μέση ηλικία 26.3 ± 5.6 έτη), με προ-εγχειρητικό διαθλαστικό σφάλμα μέχρι 4,75D μυωπία και 1.5D αστιγματισμό, τα οποία υποβλήθηκαν σε διαθλαστική χειρουργική επέμβαση με excimer λέιζερ (PRK & LASIK). Η προεγχειρητική διάθλαση κυμάνθηκε από -1.0 μέχρι -4.75 D με μέση τιμή -3.29 ± 1.06 D και ο προεγχειρητικός αστιγματισμός από 0.0 μέχρι -1.5 D με μέση τιμή -0,64 ± 0,58 D. Σε όλες τις περιπτώσεις η επέμβαση πραγματοποιήθηκε με το Wavelight Eye - Q Excimer laser, με συχνότητα ακτινοβόλησης 400 Hz. Και στην PRK και στη LASIK η φωτοεκτομή εφαρμόστηκε σε μια οπτική ζώνη 6,5 mm, με μία ζώνη μετάβασης έως τα 9 mm.
Για τις ανάγκες της εργασίας αυτής χρησιμοποιήθηκε ένα πλήρες σύστημα ανάλυσης μετώπου κύματος (COAS –Wavefront Sciences Ltd), το οποίο βασίζεται στην αρχή Shack-Hartmann, για τη μέτρηση των εκτροπών του οφθαλμού. Ένα ειδικά κατασκευασμένο οπτόμετρο Badal, προσαρμοσμένο πάνω στον αισθητήρα COAS, προσέφερε τη δυνατότητα καταγραφής των οφθαλμικών εκτροπών για ένα εύρος απαιτούμενης προσαρμογής (από το οπτικό άπειρο μέχρι περίπου 8D). Η προσαρμογή ελέγχονταν από ένα γράμμα Ε υψηλής αντίθεσης (≥80%) με γωνία όρασης 1.75ο που αντιστοιχεί σε 6/126 στην κλίμακα Snellen. Το συγκεκριμένο οπτόμετρο είχε το πλεονέκτημα ο στόχος δεν άλλαζε μέγεθος για τα διαφορετικά επίπεδα προσαρμογής. Οι 50 (διαδοχικές για τον κάθε στόχο) μετρήσεις έγιναν με σειρά αυξανόμενης προσαρμογής, από τον μακρύτερο στον κοντινότερο στόχο.
Η ανάλυση των δεδομένων περιγράφηκαν με βάση τους συντελεστές Zernike (μέχρι 4ης τάξης). Οι μετρήσεις έγιναν προεχγχειρητικά με τους ασθενείς να φοράνε διορθωτικά γυαλιά και μετεγχειρητικά στον έναν και στους τρεις μήνες, χωρίς τη χρήση γυαλιών.
Αποτελέσματα:
Παρατηρήθηκε ότι όλοι οι οφθαλμοί προσαρμόζουν περισσότερο (υπερ-προσαρμογή-lead) για μακρινά αντικείμενα (πρώτοι στόχοι), ενώ η προσαρμογή είναι μικρότερη της απαιτούμενης για κοντινά αντικείμενα (υπο-προσαρμογή lag) τόσο πριν όσο και μετά την επέμβαση.
Δεν διαπιστώνεται κάποια αξιόλογη μεταβολή στην κλίση ai απόκρισης-ερεθίσματος μετά τη διαθλαστική επέμβαση. Το εύρος του προσαρμοστικού σφάλματος, παρουσοάζει μια σχετικά μικρή αύξηση (περίπου 0,5D) στον ένα μήνα μετά την επέμβαση, επανερχόμενο σε κανονικά επίπεδα 3 μήνες μετεγχειρητικά.
Η διάμετρος της κόρης κατά την προσαρμογή ελλατώνεται προοδευτικά με ρυθμό 0,2 mm/D περίπου και παραμένει σχεδόν ανεπηρέαστος μετά την επέμβαση διαθλαστικής χειρουργικής.
Κατά τη διάρκεια της προσαρμογής, η σφαιρική εκτροπή C40 μετακινείται προς αρνητικές τιμές. Μετά τη διαθλαστική επέμβαση δεν διαπιστώνεται κάποια αξιόλογη μεταβολή στην κλίση ai των αντίστοιχων γραμμών τάσης (Σφαιρική εκτροπή – Προσαρμογή). Η αλλαγή της τιμής της σφαιρικής εκτροπής προς αρνητικότερες τιμές είναι περίπου 0,02μm για κάθε 1D προσαρμογής (για διάμετρο κόρης : 4mm). Όμως μετεγχειρητικά παρατηρείται μία σημαντική αύξηση στη θετική σφαιρική εκτροπή. Αυτό συμβαίνει γιατί μετά την επέμβαση η κεντρική οπτική ζώνη του κερατοειδή γίνεται πιο επίπεδη, ενώ δεν μεταβάλλεται στην περιφέρεια.
Επίσης, στον 1 μήνα μετεγχειρητικά διαπιστώνεται μια σχετική αύξηση του RMS high order για μακρινούς στόχους η οποία ελαφρώς μειώνεται στον 3ο μήνα. Η μεταβολή του RMS higher order με την προσαρμογή αλλάζει πριν σε σχέση μετά από την προσαρμογή. Οι αυξημένες εκτροπές στον ένα μήνα οφείλονται στη διαδικασία επούλωσης και επιθηλιοποίησης του κερατοειδή, η
οποια να σημειωθεί ότι παρουσιάζει μεγαλύτερη καθυστέρηση με επέμβαση PRK. Επίσης λόγω της διαθλαστικής επέμβασης PRK (στην οποία ανήκουν τα περισσότερα περιστατικά του δείγματος), οι εκτροπές είναι πιο αυξημένες στον ένα μήνα από ότι στους τρεις μήνες.
Στη μεταβολή της τρίτης τάξης κόμης φαίνεται να υπάρχει μεγάλος βαθμός μεταβλητότητας. Γενικά φαίνεται η οριζόντια κόμη να μην αλλάζει με την προσαρμογή ούτε πριν ούτε μετά την επέμβαση. Η κάθετη κόμη μεταβάλλεται περισσότερο με την προσαρμογή από ότι η οριζόντια (υπάρχει μια ελαφρώς αυξητική τάση). Μετεγχειρητικά φαίνεται να υπάρχει όμως μεγαλύτερο εύρος στην κατανομή των τιμών της οριζόντιας και κάθετης κόμης.
Συμπεράσματα:
Η προσαρμοστική ικανότητα δεν επηρεάζεται τρεις μήνες μετά από διαθλαστική χειρουργική.
Μετεγχειρητικά η σφαιρική εκτροπή «αυξάνεται» προς θετικές τιμές, αλλά η κλίση σε σχέση με την προσαρμογή μένει ανεπηρέαστη. Πολύ μικρές αλλαγές παρατηρούνται στο καθετο και οριζόντιο κόμα. Η ποιότητα όρασης (όπως αυτή εκφράζεται από τη μετρική RMS) επηρεάζεται ως προς τη σχέση της με την προσαρμογή, ακολουθώντας τις μεταβολές της σφαιρικής εκτροπής.
Η αύξηση της σφαιρικής εκτροπής και η αλλαγή του RMS μετά την επέμβαση δεν φαίνεται να επηρεάζει την προσαρμοστική ικανότητα, αλλά μπορεί να έχει επίδραση στο σφάλμα προσαρμογής, ιδιαίτερα τον 1ο μήνα μετεγχειρητικά.
Είναι πιθανόν η όραση των ασθενών να προσαρμόζεται στην αυξημένη σφαιρική εκτροπή μετεγχειρητικά, αλλάζοντας τα κριτήρια σχετικά με τις εκτροπές υψηλής τάξης, που χρησιμοποιούμε κατά την προσαρμογή.
(EL)
Purpose:
The purpose of this study is the evaluation of accommodative response and the concurrent changes in higher order aberrations before and after refractive surgery for myopic refractive correction using PRK or LASIK.
Method:
The data were colected from 14 patricipants of young age (6 men and 8 women, mean age 26,3 ± 5,6 years). Their pre-operative refractive error was at maximum 4,75D myopic sphere (mean: -3,29 ± 1,06D) and 1,5D myopic astigmatism (mean -0,64 ± 0,58D). All operations were done using the Wavelight Eye-Q Excimer Laser, with 400Hz irradiation frequency. Both PRK & LASIK photo excision was done in a zone of 6,5mm and a transition zone up to 9mm.
A wavefront analysis system (COAS-Wavefront Sciences Ltd), based in Shack-Hartmann principle, was used for measuring the wavefront aberrations of the eye. With the use of a purpose-developed Badal optometer coupled in COAS sensor the aberrations of the accommodating eye were recorded for a range of accommodative vergences (from optical infinity to approximately 8D). The accommodation was stimulated using a high contrast (≥80%) letter E as a target, with an optical angle of 1,750 (equivalent to 6/126 in Snellen scale). Fifty continuous measurements were taken.
Accommodative response was evaluated pre-operatively and 1 and 3 months post-operatively. Accommodation was corrected pre-operatively for effectivity (for these measurements the subjects were wearing lesnes with their sphero-cylindrical correction). Wavefront data were analysed using the Zernike coefficients (up to 4th order).
Results:
A lead of accommodation is observed for all eyes for distant objects, while the accommodation is less than the required (lag of accommodation) for closer objects. This was evident before and after the operation.
No difference was observed in thei response-stimulus slope of accommodative response following refractive surgery. However, the error of accommodation for the highest vergence is higher (approx. 0,5D) one month post-operatively, with the effect being modest 3 months after the operation.
The pupil diameter during the accommodation is decreased smoothly having a rate of 0,2mm/D on average. This was not affected after the refractive surgery.
Upon accommodation, spherical aberration C40 is moving to more negative values, following a linear correlation. After the refractive surgery no significant change in the slope of the corresponding regression lines (spherical aberration vs. accommodation) is observed. Spherical aberration changes by approximately 0,02 μm for every 1D of accommodation (for a pupil diameter: 4mm). However, as expected, a significant increase (a change to more positive values) in spherical aberration is found one month and three months post-operatively. That happens because after the operation, the central optic zone of the cornea becomes flatter, while corneal curvature remains unchanged in the periphery.
An increase in the RMS for higher order aberrations when accommodating to distant targets is found, which is slightly decreasing at 3rd months post-op. For near targets the high order RMS is found better for some subjects and worse for others, depending on their spherical aberration for distant targets.
The third order aberrations, eg vertical and horizontal coma show large variety in change. The horizontal coma does not change with the accommodation before or after the operation. The vertical coma changes more than the horizontal with the accommodation (there is a slightly increasing trend). Following refractive surgery, a wider distribution is observed between subjects compared to pre-operative values
Conclusions:
It is evident that accommodative response following refractive surgery remains unaffected, although an increase in higher order aberrations, and specifically spherical aberration is observed. One month post-operatively, an increase error in accommodative response is found which decreases to pre-
operative values three months post-operatively. The erros at one month maybe due to the delay in post-op healing folloeing PRK.
It is possible that the participants adapt to the changes in aberrations structure caused by refractive surgery, particularly following a period of three months. Moreover, it is possible that after refractive surgery a different set of aberrations is used as an accommodating cue with the resulting accommodative response being unaffected. Important information will derive from studies evaluating the magnitude of accommodating fluctuations following refractive surgery.
(EN)
