Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά στη μελέτη του ποιητικού έργου της
ποιήτριας Ελένης Σ. Λάμαρη (1878/ 80 – 1912) υπό το πρίσμα μιας φεμινιστικής
προσέγγισης. Γίνεται αναφορά στον χαρακτήρα της ποίησης των γυναικών στις αρχές
του 20ου αι. καθώς και στην πρόσληψή της από την κριτική. Μελετώνται τα αίτια
που συνέβαλαν στην αποσιώπηση της ποιήτριας από τα λογοτεχνικά δίκτυα της
εποχής της καθώς και στην απουσία της από την ιστοριογραφία της Νεοελληνικής
Λογοτεχνίας έως σήμερα. Συζητάται, επίσης, η χρήση του ιδιαίτερου είδους του
σονέτου, η επιλογή του από γυναίκες ποιήτριες εστιάζοντας στην Ελένη Λάμαρη.
Διαπίστωση αποτελεί ότι μέσω της ανάλυσης των σονέτων και των ποιημάτων τής εν
λόγω ποιήτριας αποκαλύπτεται η σιωπηρή προσπάθειά της να συμπορευτεί και να
συνομιλήσει με τους ήδη καθιερωμένους Έλληνες ποιητές επιβεβαιώνοντας,
ταυτοχρόνως, με όχημα τη γραφής της, τη δυσμενή θέση που κατείχε στα ποιητικά
τεκταινόμενα λόγω της έμφυλης ταυτότητάς της. Η μελέτη, συνεπώς, εστιάζει στον
εντοπισμό του λογοτεχνικού πεδίου των αρχών του 20ου αιώνα, με την είσοδο του
φεμινισμού στον ελλαδικό χώρο, έχοντας σαφή προσανατολισμό στο ζήτημα της
φυσικοποίησης των έμφυλων χαρακτηριστικών ως τόπων ποιητικής γραφής που
προέτασσε η κριτική. Στη συνέχεια επιχειρείται ανάλυση και ερμηνεία των έργων της
Ελένης Σ. Λάμαρη που ανήκουν στη μοναδική συλλογή της με τίτλο Ποιήματα. Η
προσέγγιση που ακολουθείται γεννά την πεποίθηση ότι η ποιήτρια αναζητά διαρκώς
έναν νέο, προσωπικό χώρο αναπαράστασης της συγγραφικής της δραστηριότητας
επιχειρώντας να χτίσει το ποιητικό της υποκείμενο. Οδηγούμαστε στην υποστήριξη
της θέσης ότι το σύνολο του έργου της ποιήτριας διαπνεόταν από μια ορμή
πρωτοφεμινισμού.
(EL)
This master thesis concerns the poetic work of the poetess Eleni S. Lamari (1878/ 80
– 1912) under the interpretation of a feminist approach. Firstly, I mention the
character of feminine poetry at the beginning of the 20th century and its critical
reception. Then, I indicate the reasons that contributed to the omission of the poetess
from the literary networks of her time and her absence from the historiography of
Modern Greek Literature until today. Also, another aspect of this study is the use of
the particular genre of the sonnet and its selection by female poets, focusing on Eleni
Lamari. Through the analysis of the sonnets and poems of Eleni Lamari, I reveal her
implicit attempt to associate and converse with the already established Greek poets,
confirming, at the same time, through her writing, the unfavorable position that she
possessed because of her gender identity. Therefore, I focus on the identification of
the literary field of the beginning of the 20th-century means of the entry of feminism
into Greek intellectual society, having a clear orientation to the question of the
naturalization of gender characteristics as topos of poetic writing proposed by
criticism. The central part of this study is an attempt at an indicative analysis and
interpretation of the works of Eleni S. Lamari that belong to her unique collection,
entitled "Poems"(«Ποιήματα»). This approach bears out that the poetess tries to find
constantly one new, personal space, in which she tries to build her unique poetic
subject (representation of her authorial act). To sum up, I conclude that we can detect
a proto-feministic impulse in the entire work of the poetess.
(EN)
Πανεπιστήμιο Κρήτης
