Σε ολόκληρη τη Μαδαγασκάρη παίζεται το μοναχικό, συμβολικό παιχνίδι tantara κυρίως από κορίτσια στον ελεύθερo χρόνο τους. Αφού επιλέξουν πέτρες που θα εκπροσωπήσουν διαφορετικά πρόσωπα-ρόλους, αφηγούνται ολόκληρες οικογενειακές ιστορίες με τη μορφή διαλόγων που διαμείβονται μεταξύ δύο προσώπων. Οι διάλογοι αυτοί σημαίνονται με το ρυθμικό χτύπημα της μιᾶς πέτρας στην άλλη.
Σκοπός της μελέτης αυτής είναι, αφενός να αναδείξουμε αυτό το παραδοσιακό παιχνίδι, αφετέρου δε να διερευνήσουμε το κατά πόσο μέσα από αυτές τις προφορικές αφηγήσεις διαθλώνται οι ιστορικές, κοινωνικές και πολιτισμικές πλευρές της καθημερινότητας των παιδιών (Vygotsky, 1930/1997). Γιὰ την επίτευξη του στόχου αυτού, επιλέξαμε την συμμετοχική παρατήρηση της καθημερινότητας των παιδιών σε διαφορετικά σημεία της Μαδαγασκάρης και βιντεοσκοπήσαμε δεκαεφτά tantara τα οποία, μεταφράσαμε και μεταγράψαμε. Υιοθετώντας την Φαινομενολογία ως φιλοσοφικό υπόβαθρο, χρησιμοποιήσαμε τον όρο «πυκνή περιγραφή» του Geertz (1973), με στόχο τη λεπτομερή και πιστή απόδοση του λόγου των παιδιών, όπως αυτός κωδικοποιήθηκε διπλά με την τεχνική της θεματικής ανάλυσης, για να αναδειχθεί η νοηματοδότηση των βιωμένων εμπειριών από τα ίδια τα παιδιά. Μέσα από τις σαράντα μία θεματικές προέκυψαν οι κοινωνικά και πολιτισμικά καθορισμένες αλληλεπιδράσεις των προσώπων σε διαπροσωπικό, οικογενειακό και κοινοτικό επίπεδο. Οι παρατηρήσεις μας έδειξαν ότι, παίζοντας το παιχνίδι tantara, τα παιδιά δημιουργούν έναν ασφαλή δυνητικό χώρο, στον οποίο πειραματίζονται τις ιεραρχικές δομές ή τις κοινωνικές συμβάσεις, τις αγχογόνες καταστάσεις της καθημερινότητας, όπως το τυχόν εύθραυστο του οικογενειακού δεσμού, την πιθανή επαπειλούμενη θέση του παιδιού στην οικογένεια ή τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης και μεγάλης ανέχειας του περιβάλλοντος του παιδιού. Σημειωτέον ότι διεθνώς, η Μαδαγασκάρη κατατάσσεται στις φτωχότερες χώρες του κόσμου.
(EL)
In Madagascar one can find almost everywhere the symbolic game named tantara played mainly by girls. Once they choose small stones to represent different persons – roles, they narrate entire family stories in the form of dialogues between two persons, while they hit rhythmically one stone with another. This study aims to showcase this traditional game as well as to investigate to what extent these oral narratives reflect the historical, social and cultural aspects of children’s everyday lives (Vygotsky, 1930/1997). Following a participant observation method of children’s everyday lives in different regions of Madagascar, we video recorded seventeen tantara games which we translated and analyzed. While maintaining a phenomenological background, we follow the notion of “thick description” (Geertz,1973) in an effort to render the children’s detailed and accurate discourse. The videos were double coded using the thematic analysis method in order to designate the meaning of the children’s experiences. The forty-one themes that emerged depict the socially and culturally determined interactions on an interpersonal, family and community level. Thus, we conclude that, by playing the game tantara, children create a safe potential space where they can experiment with hierarchic structures or social contracts, with the stressful situations of the everyday life, the fragile family bond, the threatened position of the child within the family context or the conditions of the economic crisis and extreme poverty that rank Madagascar among the poorest countries in the world.
(EN)
University of Crete
