Η παρουσία δεύτερευουσών ουσιών στους σπόρους των Leguminosae θεωρείται ως ο κυριότερος αμυντικός μηχανισμός που διαθέτουν τα φυτά αυτά για να αποφεύγουν την προσβολή από είδη της οικογένειας των Bruchidae. Από την άλλη μεριά τα έντομα αυτά, ανέπτυξαν τους δικούς τους μηχανισμούςκαι τις δικές τους στρατηγικές ώστε να μπορούν να αποφεύγουν ή'και να εξουδετερώνουν τις τοξικές αυτές ουσίες και φαίνεται ότι από αυτή την άποψη είναι αρκετά καλά προσαρμοσμένα στους σπόρους των διαφόρων ειδών της οικογένειας αυτής. Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ φυτών και εντόμων που προαναφέρθηκαν, με κύριο άξονα τις δευτερεύουσες ουσίες, έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση «αποκλεινόντων» ή «συγκλινόντων» μηχανισμών άμυνας σε επίπεδο φυτού ενώ σε επίπεδο εντόμου την εμφάνιση «εξειδικευμένων» ή «μη εξειδικευμένων» ειδών. Από τις κυριότερες δευτερεύουσες ουσίες που απαντώνται στα Leguminosae και που δρουν ωςαμυντικά συστήματα απέναντι στα Bruchidae, εξετάζονται στην παρούσα εργασία οι: ταννίνες, λεκτίνες ή φυτοαιμαγλουτινίνες, αλκαλοειδή, διάφοροι γλυκοζίτες, αναστολείς ενζύμων, πολυσακχαρίτες, μη πρωτεϊνικά αμινοξέα και οι λιγνίνες.
(EL)
Secondary substances of leguminous seeds, suggest themselves to be the main defense mechanisms against Bruchidae which also develop their own mechanisms to avoid and/or detoxify these compounds. These interactions between plants and insects through the secondary substances, lead to the appearance of divergent or convergent defence mechanisms at the plant level and to the specialist or generalist at the insect one. Among the most widespread secondary compounds in the Leguminosae, are the tannins, lignins, lectins, alkaloids, enzyme inhibitors, polysaccharides, non protein amino acids, toxic glycosides and miscellaneous toxins
(EN)
