Εισαγωγή: Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου1 (ΣΔτ1) είναι ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα που χαρακτηρίζεται από ελλιπή έκκριση ινσουλίνης. Συστήνεται εξατομικευμένη θεραπεία μέσω χορήγησης ινσουλίνης (αντλία συνεχούς έγχυσης, ΑΣΕ ή σχήμα πολλαπλών ενέσεων, ΣΠΕ), αυτοδιαχείρισης και υιοθέτησης συστάσεων του τρόπου ζωής για επιτυχή γλυκαιμική ρύθμιση. Μέρος μίας επιτυχημένης προσέγγισης είναι και η υιοθέτηση υγιεινής δίαιτας. Η οργάνωση και η κατανάλωσή της σε επίπεδο γευμάτων πρέπει να εναρμονίζεται με τη λήψη ινσουλίνης. Συνεπώς υπάρχει αλληλεξάρτηση των γευματικών συνηθειών ατόμων με ΣΔτ1 και της ινσουλινοθεραπείας. Ωστόσο, η βιβλιογραφία για τις γευματικές συνήθειες ατόμων με ΣΔτ1 και την πιθανή επίδραση αυτών στη γλυκαιμική ρύθμιση είναι περιορισμένη. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αποτίμηση γευματικών συνηθειών ενήλικων ατόμων με ΣΔτ1 τα οποία έφεραν ΑΣΕ ή ήταν σε ΣΠΕ και ο έλεγχος πιθανών συσχετίσεων των γευματικών συνηθειών με τη γλυκαιμική ρύθμιση και τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ). Μεθοδολογία: Στη μελέτη συμμετείχαν 179 ενήλικα άτομα με ΣΔτ1 εκ των οποίων 85 έφεραν ΑΣΕ. Η γλυκαιμική ρύθμιση αξιολογήθηκε βάσει της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) (Καλή γλυκαιμική ρύθμιση: HbA1c < 7%). Συμπληρώθηκαν το Ερωτηματολόγιο Σωματικής Δραστηριότητας Αθήνας (APAQ) και της Κλίμακας Αϋπνίας Αθηνών (AIS). Οι γευματικές συνήθειες μελετήθηκαν μέσω 3 ανακλήσεων 24ωρου. Εκτιμήθηκε ο συνολικός αριθμός διατροφικών επεισοδίων (ΔΕ) ημερησίως βάσει του ουδέτερου ορισμού: «οποιαδήποτε περίσταση κατανάλωσης τροφίμων ή ροφημάτων ανεξαρτήτως ενεργειακού περιεχομένου που απέχει από την προηγούμενη ή την επόμενη ≥ 30 λεπτά». Επίσης ο συνολικός αριθμός και το διατροφικό περιεχόμενο γευμάτων και σνακ ημερησίως προσδιορίστηκε μέσω συνδυασμού του ουδέτερου ορισμού και του ορισμού κατηγοριοποίησης τροφίμων (FBCE), διαχωρίζοντας τα ΔΕ ως γεύμα ή σνακ βάσει των τροφίμων ή ροφημάτων (πηγές ζωικών πρωτεϊνών, πηγές υδατανθράκων, φρούτα – λαχανικά, πηγές λιπιδίων, γλυκά, μη θερμιδογόνα) που καταναλώθηκαν.Αποτελέσματα: Στο συνολικό δείγμα [ηλικία: 38 (25,0 – 49,0) ετών, HbA1c 7,40 (6,80 – 8,30) %, ΔΜΣ: 25,0 (22,8, 28,0) kg/m2] η διάμεση τιμή του αριθμού των συνολικών διατροφικών επεισοδίων ημερησίως ήταν 4,67 (4,00, 5,33), του αριθμού των συνολικών γευμάτων 2,67 (2,00, 3,00) και των συνολικών σνακ 2,00 (1,33, 2,67). Μεταξύ των φυσιολογικού βάρους ατόμων και των υπέρβαρων ή παχύσαρκων δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στις γευματικές παραμέτρους. Ωστόσο διαφορές στις γευματικές συνήθειες καταγράφηκαν αναλόγως του φύλου, της ηλικίας, της σωματικής δραστηριότητας και της παρουσίας αϋπνίας. Όταν το δείγμα χωρίστηκε ανάλογα με τη μέθοδο χορήγησης της ινσουλίνης η ομάδα με ΑΣΕ είχε χαμηλότερη διάμεση τιμή συνολικών γευμάτων (p = 0,021) και είχε τάση για υψηλότερη διάμεση τιμή σνακ (p = 0,10) έναντι της ομάδας ΣΠΕ. Παράλληλα, στα άτομα με επιτυχή γλυκαιμική ρύθμιση η διάμεση τιμή του συνολικού αριθμού σνακ/ημέρα ήταν μεγαλύτερη συγκριτικά με τα άτομα με μη επιτυχή γλυκαιμική ρύθμιση (p = 0,047) και παρατηρήθηκε τάση για υψηλότερο αριθμό συνολικών διατροφικών επεισοδίων και μικτής ποιότητας σνακ (p = 0,13 και p = 0,070 αντίστοιχα). Οι συσχετίσεις αυτές παρέμειναν αμετάβλητες όταν ελέγχθηκαν σε γενικευμένα γραμμικά μοντέλα λογαριθμιστικής ανάλυσης με εξαρτημένη μεταβλητή τις κατηγορίες HbA1c και με διόρθωση για τον ΔΜΣ και τη μέθοδο χορήγησης ινσουλίνης.Συμπεράσματα: Διαφορές στις γευματικές συνήθειες παρατηρήθηκαν ανάλογα με τη μέθοδο χορήγησης ινσουλίνης. Παράλληλα, ο αριθμός των συνολικών διατροφικών επεισοδίων και των συνολικών σνακ παρουσίασε συσχέτιση με τη γλυκαιμική ρύθμιση.
Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο
