Η παρούσα έρευνα εξετάζει τις απόψεις παιδιών σχολικής ηλικίας, σχετικά με την αυτορρύθμιση και τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις απόψεις αυτές και τους βασικούς παράγοντες που απαρτίζουν την προσωπικότητα. Στην έρευνα συμμετείχαν 250 μαθητές (134 αγόρια και 116 κορίτσια) με μέσο όρο ηλικίας 13,62 έτη (τ. α.= 0,597), οι οποίοι συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια: α) «Ερωτηματολόγιο MSLQ», β) Ερωτηματολόγιο Ε-ΔΙΠΡΟΠΕ(12). Τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν σημαντικές συσχετίσεις, σύμφωνα με τις οποίες οι μαθητές που είχαν συγκεκριμένα ατομικά χαρακτηριστικά τείνουν να εμφανίζουν υψηλότερη αυτορρύθμιση. Ειδικότερα, βρέθηκε στατιστικά σημαντική θετική σχέση μεταξύ της χρήσης αυτορρυθμιστικών στρατηγικών, έτσι όπως την αντιλαμβάνονται οι μαθητές/τριες, και της ευσυνειδησίας, της διανοητικής ανάπτυξης, της προσήνειας και της εξωστρέφειας (παράγοντες 2, 3, 4 και 5). Επίσης από τα αποτελέσματα φαίνεται, ότι ο παράγοντας 2 (ευσυνειδησία) προβλέπει την αυτορρύθμιση σε ποσοστό 20,1%, ενώ η διανοητική ανάπτυξη (παράγοντας 3) την προβλέπει σε ποσοστό 9,8%. Τέλος, πρόβλεψη της αυτορρύθμισης προκύπτει από τους παράγοντες 4 (προσήνεια) και 5 (εξωστρέφεια) σε ποσοστά 17,5% και 3,1% αντίστοιχα. Η σχέση που αναδεικνύεται ανάμεσα στις αυτορρυθμιστικές στρατηγικές και την προσωπικότητα, υπογραμμίζει ουσιαστικά την πολυπλοκότητα της αυτορρυθμιζόμενης διαδικασίας μάθησης (self-regulated learning process), η έρευνα της οποίας θα οδηγείται σε πιο ολοκληρωμένα και αξιόπιστα αποτελέσματα, μόνο όταν όλοι οι ερευνητές λαμβάνουν υπόψη τους κατά τη διάρκεια που την μελετούν, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Τα βασικά ευρήματα της παρούσας μελέτης μπορούν να αξιοποιηθούν στο χώρο της παιδαγωγικής ψυχολογίας, της σχολικής συμβουλευτικής και από τους επιστημονικούς φορείς-κλάδους που ασχολούνται με την αυτορρύθμιση και την αποτελεσματική μάθηση.
.jpg){kind=logo}
