Οι κίνδυνοι από τις φυσικές καταστροφές, τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αυξηθεί σημαντικά σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα. Η αύξηση του κινδύνου από τα καταστροφικά φαινόμενα έρχεται ως φυσικό επακόλουθο, αφ' ενός των μορφοκλιματικών αλλαγών και αφ' ετέρου της έντονης και άναρχης αστικοποίησης πολλών περιοχών. Οι κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις που προκύπτουν από ένα τέτοιο γεγονός είναι δυσμενείς και μεγάλες. Στο πεδίο των φυσικών καταστροφών ανήκουν τα πλημμυρικά φαινόμενα, που συνδέονται άμεσα και με γεωμορφολογικές παραμέτρους που επηρεάζουν την αστάθεια των ποταμών. Το φυσικό ποτάμιο σύστημα ελέγχεται απο πολλές μεταβλητές που συνδέονται με φυσικούς και ανθρωπογενείς παράγοντες όπως η δυναμική των πλημμυρικών φαινομένων καθώς η ταχύτητα εξέλιξης τους ποικίλλει ανάλογα και με τις τοπικές μορφοκλιματικές συνθήκες που επικρατούν. Η τρωτότητα μιας περιοχής συνδέεται άμεσα με τη μορφολογική αστάθεια λόγω εξέλιξης αυτής της ίδιας γεωμορφής και είναι ιδιαίτερα υψηλή σε καΐΌΐκούμενες^ριοχέςτκ;πφισσότερες φορές. Οι επιπτώσεις από την επικρατούσα αστάθεια ης περιοχής έχουν ως επακόλουθο αποτέλεσμα κοινωνικοοικονομικές ζημίες όπως απώλεια ζωής, ιδιοκτησίας ή υπηρεσιών . Ο Διακονιάρης είναι ένας εφήμερος χείμαρρος Μεσογειακού τύπου, 4πς τάξης κατά Horton, έχει ένα μήκος περίπου 11 Km και η λεκάνη απορροής του έχει εμβαδόν περίπου 12 Km2. Η τοπογραφική κλίση της λεκάνης είναι 17° μοίρες στα υψηλότερα τμήματα της λεκάνης και καταλήγει ως και 1° μοίρα στο αλλουβιακό πεδίο του. Διασχίζει το ΝΔ τμήμα του πολεοδομικού συγκροτήματος της πόλεως των Πατρών με διεύθυνση Α- Δ. και εκβάλει στον Πατραϊκό κόλπο. Η περιοχή του πολεοδομικού συγκροτήματος της Πάτρας έχει ένα μέσο ετήσιο ύψος βροχόπτωσης που κυμαίνεται από 698,5 έως 747.3 mm. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ο χείμαρρος είναι απόλυτα ξηρός. Το φθινόπωρο και το χειμώνα μετά από έντονη και παρατεταμένη βροχόπτωση η ροή αυξάνεται εντυπωσιακά έως επικίνδυνα και ο χείμαρρος πλημμυρίζει ιδιαίτερα στο μεσαίο τμήμα του εκεί που η ανθρώπινη παρέμβαση είναι αρκετά έντονη και ιδιαίτερα στην κοίτη του. Το πλημμυρικό αποτέλεσμα έχει οδηγήσει σε καταστροφή περιουσιών και απώλεια ζωών το Δεκέμβριο του 2001. Οι ζημίες οφείλονται κυρίως στην απουσία ορθών γεωλογικών και γεωμοφολογικών μελετών για τη διαχείριση του χείμαρρου που έκαναν αισθητή την απουσία τους ιδιαίτερα μετά το 1960 κατά τη διάρκεια της μεγάλης αστικής ανάπτυξης της πόλης των Πατρών.
(EL)
Natural hazards, on a national and international scale, have increased in the last years as a consequence of climatic changes and human activity resulting in an unfavourable impact on socioeconomic conditions. Catastrophic phenomena related to river floods or slopes instability are natural hazards originating from seismic, tectonic and volcanic activity, as well as, from erosional and meteorological events, and human intervention. The Vulnerability being particularly high in the regions intensely populated, like the analyzed case study, high is the Risk. The importance of geomorphological studies in assessing natural hazards due to river floods was brought into focus with recent floods event that occurred in the Patras urban area (NW Péloponnèse) and particular from Diakoniaris river. Diakoniaris river is about 11 Km long, with mouth in Patraikos gulf. His bed angle slope ranges from 17°degrees of the high basin to 1°degrees of his alluvial playing. Due to geological and geomorphological characteristics of his basin, Diakoniaris is a temporary river. During summer season it is completely dry, whereas in autumn and winter time discharge increases remarkably. The area of Patras has a mean annual rainfall ranging from 698,5 to 747.3 mm. It flows in E-W direction, traversing the Patras town. During the autumn and winter months intense rainfalls persisted for several hours producing severe flash flood mainly in the alluvial playing of Diakoniaris River. There were some loss of life and damage to buildings, transport infrastructure and agricultural crops. Similar events happened also in southwestern Patras town in 1997, October and 2001, December. The damages are mainly due to absence of good alluvial playing management practices in recent decades, concretely after the year 1960 during the urban growth of the Patras town.
(EN)
