Η αγροτική δραστηριότητα στη Λέσβο χαρακτηρίζεται από τη μονοκαλλιέργεια της ελιάς. Από τη δεκαετία του '50 μέχρι σήμερα ο γεωργικός Λεσβιακός χώρος επηρεάζεται από μία συνεχή παγκόσμια τάση για μείωση της κατανάλωσης και των παραγώγων της ελιάς και κατά συνέπεια την εγκατάλειψη της ελαιοκαλλιέργειας. Στόχος της παρούσας μελέτης είναι η επισήμανση-τεκμηρίωση του φαινόμενου της εγκατάλειψης της ελαιοκαλλιέργειας στη Λέσβο και κατόπιν η διεύρυνση των αιτιών που οδήγησαν σ' αυτή την εξέλιξη. Δεν αρκεί να γνωρίζουμε πως εκδηλώνεται ένα φαινόμενο, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε και τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται για τη συγκρότηση σφαιρικής αντίληψης σχετικά με την εσωτερική δυναμική του και πως αυτή εξελίσσεται στο χωρόχρονο. Γι' αυτό το λόγο η εγκατάλειψη θα εξετασθεί σε συνάρτηση με ευρωπαϊκές και παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις. Ακόμη θα δοθεί προσοχή στην περιβαλλοντική σκοπιά του θέματος και συγκεκριμένα στις συνέπεια; που έχει η εγκατάλειψη στην προστασία του περιβάλλοντος. Δεύτερο σημαντικό στόχο της έρευνας αποτελεί η διερεύνηση της ταυτότητας του αγρότη στη Λέσβο. Είναι σημαντικό να διαπιστωθεί κατά πόσο ο ελαιοκαλλιεργητής σήμερα ασκεί συνειδητά την ασχολία του ως γεωργός. Στο πλαίσιο αυτού του ερωτήματος θα εξετασθεί η πολυδραστηριότητα, το μορφωτικό επίπεδο, η οικονομική κατάσταση, οι συνθήκες διαβίωσης, τα ιδεολογικά πιστεύω των ελαιοκαλλιεργητών καθώς και πως επηρεάζονται από τη γεωργική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να τονιστεί ότι ο διπλός σκοπός της παρούσας μελέτης δεν μπορεί να εκπληρωθεί με την εξέταση της υφιστάμενης κατάστασης σε τοπικό επίπεδο. Είναι απαραίτητο το φαινόμενο να συσχετισθεί με τις ευρύτερες κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις στο κόσμο σήμερα.
University of the Aegena
