Η χρονομεριστική μίσθωση αποτελεί μία εναλλακτική μορφή τουρισμού καθώς επιλέγεται από άτομα που επιθυμούν να αποφύγουν το μαζικό τουρισμό και τα κλασικά τουριστικά πακέτα. Στην Ελλάδα πρωτοεμφανίστηκε την δεκαετία του ’80 και ενώ αρχικά παρουσίασε ιδιαίτερο δυναμισμό, αργότερα γνώρισε μία μακροχρόνια φάση ύφεσης σε επίπεδο καταλυμάτων, αριθμού ιδιοκτητών και ύψους πωλήσεων. Η Ελλάδα, παρόλο που κατατάσσεται μεταξύ των σημαντικότερων χωρών υποδοχής τουριστών, δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα χρησιμοποιήσει το timeshare ως μέσο ανάπτυξης. Οι καταναλωτές φαίνεται να είναι επιφυλακτικοί και η ελληνική αγορά της χρονομεριστικής μίσθωσης παραμένει στάσιμη. Ο ουσιαστικός σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να διερευνηθούν οι ποσοτικές και ποιοτικές παράμετροι της ζήτησης και έτσι να βρεθεί ποιο κομμάτι του ιδιαίτερου αυτού προϊόντος δεν ικανοποιεί τους ιδιοκτήτες χρονομεριδίου. Ας μην ξεχνάμε πως οι καταναλωτές είναι αυτοί που διαμορφώνουν τη ζήτηση και επηρεάζουν εν μέρει με τις κινήσεις και τις προτιμήσεις του την αγορά του timeshare και την ανάπτυξή της.
University of the Aegena
