Εδώ και χιλιάδες χρόνια τεχνικά έργα πραγματοποιούνται στην παράκτια ζώνη τόσο για την εξυπηρέτηση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων (π.χ. αλιεία, τουρισμός, αναψυχή) όσο και για την προστασία των ακτών από τη διάβρωση. Η τοποθέτηση των τεχνητών δομών στο παράκτιο περιβάλλον ωστόσο μεταβάλει το κυματικό καθεστώς της περιοχής που βρίσκεται το έργο και κατά επέκταση την γενικότερη υδροδυναμική και στερεοπαροχή στις ακτές. Η μελέτη του υδροδυναμισμού και της στερεομεταφοράς με την βοήθεια κατάλληλων μαθηματικών μοντέλων ποσοτικοποιεί το ισοζύγιο στερεοπαροχής μιας περιοχής και αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για την πρόταση λύσεων σε πιθανή διατάραξη του. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν διατάραξη του ισοζυγίου στερεοπαροχής και για αυτό είναι αναγκαίο η λήψη μέτρων που θα συνάδουν με το πολιτιστικό προφίλ της περιοχής.
University of the Aegena
