Αυτή η μελέτη ερευνά την ενήλικη νεότητα ( ηλικιακό φάσμα 22-34 ) γυναικών οι οποίες έζησαν σε ίδρυμα παιδικής προστασίας της Αθήνας κατά τη διάρκεια της εφηβείας τους και οι οποίες αποχώρησαν από αυτό κατά το διάστημα 1994 – 2008. Βασιζόμενοι σε θεωρητικές προσεγγίσεις της ταυτότητας στην εφηβεία ( βλ. Έρικσον και Μαρσία ) και στις θεωρητικές προσεγγίσεις των αναπτυξιακών σταδίων της ζωής έχομε συμπεράνει ότι η διάχυτη ή και αρνητική ταυτότητα στην όψιμη εφηβεία αποτελεί παράγοντα διακινδύνευσης ως προς το ενδεχόμενο του πολλαπλού κοινωνικού των νέων γυναικών στη φάση της ενήλικης νεότητάς τους.Για τις νέες γυναίκες η κοινωνική και οικογενειακή υποστήριξη καθώς και η υποστήριξη από κοινωνικές υπηρεσίες αποδεικνύεται ζωτικής σημασίας ως προς τη μετρίαση ή και την αποφυγή του κοινωνικού αποκλεισμού.
This study investigates the young adulthood (age range 22-34 ) of women who lived in an establishment for institutional care ( Athens ) during their adolescence and left care during the period 1994 - 2008. Based on the theoretical approaches to identity in adolescence (see Erikson and Marcia ) and on the theoretical approaches to developmental stages of life , we concluded that the diffused or negative identity in late adolescence is a risk factor of multiple social exclusion during their young adulthood. It was also found , that in order to mediate or even avoid a number of risk factors , such as social exclusion , family and social support were indispensable. Moreover after leaving care , for them , it was imperative to have the support of social services.
University of the Aegena
