Η παρούσα εργασία έχει ως σκοπό να μελετήσει τις απόψεις γονέων παιδιών με τύφλωση σχετικά με τους κοινωνικούς δεσμούς και τη συνείδηση του συνανήκειν που αναπτύσσεται τόσο μεταξύ των ίδιων, όσο και μεταξύ των παιδιών τους. Πραγματοποιήθηκαν ήμι-δομημένες συνεντεύξεις με πέντε (5) γονείς οι οποίοι είναι μέλη στον ‘Παγκρήτιο Σύλλογο Γονέων και Φίλων Παιδιών Τυφλών ή με Μειωμένη Όραση’, και ακολούθησε ποιοτική ανάλυση των δεδομένων. Τα ερευνητικά αποτελέσματα δείχνουν ότι οι γονείς θεωρούν πως η συνείδηση του συνανήκειν λειτουργεί ως βάση για την ανάπτυξη κοινωνικών δεσμών. Όσον αφορά τους ίδιους, θεωρούν πως αυτοί οι κοινωνικοί δεσμοί προωθούνται μέσα από την ανάγκη για αλληλοϋποστήριξη η οποία γεννιέται λόγω της έλλειψης υποστηρικτικών υπηρεσιών για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Όσον αφορά τους κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ των παιδιών τους, φαίνεται να προωθούνται μέσα απο τους δεσμούς των γονέων τους, αλλά και και από την συνύπαρξή των παιδιών τους σε δραστηριότητες που οργανώνουν οι γονείς για εκείνα. Παρόλα αυτά, οι γονείς πιστεύουν ότι τα ίδια τα παιδιά ερμηνεύουν τους δεσμούς μεταξύ τους μέσα από την συνείδηση του συνανήκειν. Τα αποτελέσματα προτείνουν πως οι κοινωνικοί δεσμοί που αναπτύσσονται μέσα από την συνείδηση του συνανήκειν επιτρέπουν την αναπλαισίωση των κοινωνικά δομημένων ερμηνευτικών σχημάτων και την αναδιαμόρφωση των σχέσεων με το κοινωνικό σύνολο.
The present Thesis aims to explore the views of parents with blind offsprings regarding the social bonds and the sense of belonging that develops between themselves and their offsprings. Semi-structured interviews took place with five (5) parents, members of Cretan parents and friends association for blind and visually challenged children. The following results were qualitative analyzed. They pointed that the parents view that the Sense of belonging functions as the basis fort the development of social bonds and institutions. Themselves, they feel that such bonds are promoted by the necessity for support in the community because of the deficiency of supporting services to their families. It also appears that the social bonds between the visually challenged children are also strengthened because oft he social activities organized by their parents. It is the parents‘ opinion that the children interpret the resulting bonds through the sense of belonging. The results suggest that the aforementioned bonding through that sense of belonging reshapes the interactions and relationship with the broader community.
Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σχολή Κοινωνικών Επιστημών. Τμήμα Κοινωνιολογίας. Έρευνα Εφαρμοσμένη στην Ανάπτυξη Καινοτόμων Τοπικών και Περιφερειακών Πολιτικών και την Κοινωνική Συνοχή.
University of the Aegena
