Η Ευρωπαϊκή Προοπτική της Σερβίας Προκλήσεις και Προοπτικές

 
This item is provided by the institution :

Repository :
Institutional Repository Hellanicus
see the original item page
in the repository's web site and access all digital files if the item*
share




2013 (EN)

Η Ευρωπαϊκή Προοπτική της Σερβίας Προκλήσεις και Προοπτικές (EL)

Μαρία, Φλάγκου - Διαμαντής

Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών. Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών. Πολιτικές, Οικονομικές και Διεθνείς Σχέσεις στη Μεσόγειο. (EL)

Για μεγάλο χρονικό διάστημα τα Βαλκάνια σπαρασσόταν από τον παρεμβατισμό και τον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων,καθώς και από τον αναβρασμό ανάμεσα στους κατοίκους της περιοχής. Τον 19ο αιώνα η παρακμή της οθωμανικής αυτοκρατορίας προσέφερε το κατάλληλο σκηνικό για επίμονες πολεμικές συγκρούσεις, αλλά και μετά την κατάρρευση της και καθόλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα εξακολούθησαν ν’ αποτελούν θέρετρο συγκρούσεων και πολέμων φτάνοντας στην διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, στον αποπροσανατολισμό και στο αιματοκύλισμα μίας κοινωνίας λαών που για χρόνια συμβιούσαν, και τέλος τον βομβαρδισμό του Κοσσυφοπεδίου και της Σερβίας από ξένη δύναμη, αυτή του ΝΑΤΟ. Οι όροι Βαλκάνια και το παραγωγό της βαλκανοποίηση πέτυχαν την σύνδεση τους με μία υποτιμητική εννοιολογική απόχρωση και σε ορισμένες περιπτώσεις θεωρήθηκε ότι τα Βαλκάνια,βρίσκονται εκτός ορίων του δυτικού πολιτισμού.Εντούτοις, για τις χώρες αυτές αμέσως μετά την κατάρρευση των κουμμουνιστικών καθεστώτων η προσδοκία για συνεργασία με τη Δύση αποκτούσε στρατηγική σημασία στην προσπάθεια εκδημοκρατισμού των κοινωνιών που μαστίζονταν από τις εθνικές διενέξεις και εκσυγχρονισμού των οικονομιών που βυθίζονταν στο τέλμα. Το ελκυστικό μοντέλο της ευρωπαϊκής ενοποιητικής διαδικασίας αντανακλά πέραν από την ειρήνη και την ευημερία, αρχές συνώνυμες της δημοκρατίας,της διαφάνειας,της αξιοπρέπειας του ατόμου, της ισότητας των δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης και της ανεκτικότητας, καταδεικνύοντας την ακτινοβολία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας όχι απλά ως ένα οικονομικό χώρο αλλά και ως μία κοινωνία αξιών. Η ανατροπή των δεδομένων στο ανατολικό τμήμα της ευρωπαϊκής ηπείρου απέκλειε μία λογική «κοινοτικού απομονωτισμού» και επέβαλε μία νέα πρόκληση ενεργής παρουσίας για την τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Η πορεία της ευρωπαϊκής πολιτικής στα φλογισμένα Βαλκάνια χαρακτηρίστηκε από παλινδρομήσεις, αναστολές και αλλεπάλληλες κρίσεις μέχρι η ΕΕ να παραδεχθεί ότι η εφαρμογή μίας συνεκτικής και αποτελεσματικής πολιτικής, που θα απέβλεπε στη σταδιακή και ολοκληρωμένη ενσωμάτωση των Δυτικών Βαλκανίων στους κόλπους της αποτελεί μονόδρομο για την εξασφάλιση της πολυπόθητης σταθερότητας και ασφάλειας που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της. Στην περίπτωση της Σερβίας οι θετικές προσπάθειες απόκτησης μίας αξιόπιστης ευρωπαϊκής προοπτικής και απελευθέρωσης από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό ενός ιστορικά καταστροφικού καθεστώτος εναλλάσσονται με περιόδους αστάθειας και αποπροσανατολισμού που προκαλούν τα ανοικτά θέματα που κυριάρχησαν στη σερβική σκηνή, κληρονομιά της πολιτικής πρότασης και αντίληψης του εγκαθιδρυτή αυτού του καθεστώτος, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Μετά από μία πολύχρονη διαδρομή εσωτερικών συγκρούσεων και αιματηρών αναταραχών η Σερβία θα πρέπει αμετάκλητα να προωθήσει την εδραίωση μιας νέας τάξης στους τομείς του δικαίου,της πολιτικής και της οικονομίας για να οικοδομήσει ένα δημοκρατικό καθεστώς όπου θα προάγεται η ασφάλεια και η ανάπτυξη,προϋποθέσεις για την επιστροφή της Σερβίας στο περιφερειακό και διεθνές περιβάλλον.
For a long time, the Balkans have been a region harrowed by the interventionism and contentions of the great powers, as well as turmoil among the region's inhabitants. In the 19th century the decline of the Ottoman Empire offered a suitable setting for persistent military conflicts but even after its collapse and throughout the 20th century, the Balkans continued to constitute a setting for armed confrontations and wars culminating in the break-up of former Yugoslavia, the disorientation and bloodshed of a community of peoples who had been co-existing for years, and finally the bombardment of Kosovo and Serbia by a foreign power, the NATO. The term Balkans and its derivative balkanization have been associated with a derogatory semantic shade and in some instances the Balkans were deemed as a region outside the bounds of western civilization.Nonetheless, immediately after the collapse of the communist regimes, the expectations of these countries to cooperate with the West acquired strategic importance in the democratisation effort of the societies, which were plagued by internal contention, and the modernisation of the economies sinking into the mire.The attractive model of the european consolidation process reflects, besides peace, stability and prosperity, principles synonymous to democracy, transparency, subsidiarity, decency of the individual, equality of rights, solidarity and tolerance, demonstrating the radiance of the European Community not just as an economic area, but also as a community of values.The reversal of the given conditions in the eastern part of the european continent percluded a logic of "community seclusion" but in contrast set a new challenge of active presence for the then European Community. The course of european politics in the fiery Balkans was characterised by regressions, inhibitions and consecutive crises until the EU acknowledged that the implementation of cohesive and effective politics, which would aim to a gradual and complete integration of the Western Balkans within it, was a one-way road for ensuring the political stability and security its founders envisaged.In the case of Serbia, the positive efforts to attain a reliable european prospect and liberation from the suffocating embrace of a historically destructive regime alternated with periods of instability and disorientation which gave rise to the open issues which dominated the Serbian setting, an inheritance of the political proposition and perception of the regime's establisher Slobodan Milošević.Following a long lasting course of national conflicts and bloody turbulence, Serbia must irrevocably forward the establishment of a new order in the fields of justice, politics, culture and economy in order to build, essentially, a democratic government, a constitutional state, where security and development will be promoted, all of which are prerequisites for Serbia's return to the regional and the international environment.

masterThesis

Κόσοβο (EL)
Yugoslavia (EL)
Δυτικά βαλκάνια (EL)
Western Balkans (EL)
Kosovo (EL)
Σερβία (EL)
European Union (EL)
Slobodan Milošević (EL)
Ευρωπαϊκή Ένωση (EL)
Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (EL)
Serbia (EL)
Γιουγκοσλαβία (EL)


2013


2015-11-18T10:26:40Z

Ρόδος




*Institutions are responsible for keeping their URLs functional (digital file, item page in repository site)