Η διεξαγωγή της διπλωματικής εργασίας έγινε έχοντας ως μέλημα τρεις κύριους στόχους. Ο πρώτος στόχος ήταν η έρευνα των ποσοτήτων που χρησιμοποιούσε ο Hahnemann στα proving του και η κατανόηση της θεωρίας του. Ο δεύτερος στόχος ήταν η συλλογή πληροφοριών από τις νέες μεθοδολογίες πάνω στα proving και ένας σύντομος απολογισμός τους. Ο τρίτος στόχος ήταν η διερεύνηση μίας καινούργιας προσέγγισης σχετικά με τις ποσότητες που θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στα proving, η οποία ακολουθεί την θεωρία του Hahnemann για τις ιδιαίτερες υπερευαισθησίες των prover. Στις μέρες μας η πραγματοποίηση έγκυρων proving είναι ένα από τα πιο σημαντικά ερευνητικά θέματα στην Ομοιοπαθητική. Συνεπώς, πολλές νέες μεθοδολογίες για τα proving εμφανίζονται συνεχώς. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας προτείνουν σαφώς οι νέες μεθοδολογίες να μην χρησιμοποιούνται ως έγκυρες μέχρι η ομοιοπαθητική κοινότητα να τις εξετάσει ενδελεχώς και να τις εγκρίνει. Διαφορετικά, ψεύτικα proving που οδηγούν σε φανταστικά συμπτώματα θα προκαλέσουν τεράστια σύγχυση όσον αφορά το ποια είναι τα πραγματικά συμπτώματα του κάθε φαρμάκου. Όπως προαναφέρθηκε, η μελέτη αυτή εστιάζεται στην παρουσίαση και την ανάλυση μίας συγκεκριμένης μεθοδολογίας που σχετίζεται με την δοσολογία του Hahnemann στα proving. Η κατάλληλη ποσότητα δόσης για να επιτευχθεί ένα proving, κατά τον Hahnemann, δεν είναι η ίδια για όλες τις ουσίες και για όλους τους prover. Η κατάλληλη ποσότητα δόσης εξαρτάται από την ισχύ της ουσίας (πχ. τοξικότητα), δηλαδή την ευκολία με την οποία η ουσία εντυπώνει την χαρακτηριστική της εικόνα πάνω στους prover, και από την υπερευαισθησία του prover στην ουσία που εξετάζουμε. Ακολούθως, θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τα proving σε αυτά που διεξάγονται από μεγάλες δόσεις, όπως είναι οι δηλητηριάσεις (σύμφωνα με την ορολογία της συμβατικής ιατρικής), και σε αυτά που πραγματοποιούνται από δυναμοποιημένες δόσεις πάνω σε ευαίσθητους prover, όπως θα τολμούσαμε να πούμε ότι συμβαίνει και με τις αλλεργίες-αντιδράσεις υπερευαισθησίας (σύμφωνα με την ορολογία της συμβατικής ιατρικής). Θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τα proving σε αυτά που διεξάγονται λόγω της τοξικότητας της ουσίας, όπως είναι οι δηλητηριάσεις (σύμφωνα με την ορολογία της συμβατικής ιατρικής) και σε αυτά που διεξάγονται λόγω της υπερευαισθησίας του prover στην ουσία που μελετάμε όπως συμβαίνει με τις αλλεργίες-αντιδράσεις υπερευαισθησίας ή τις παρενέργειες των συμβατικών φαρμάκων (σύμφωνα με την ορολογία της συμβατικής ιατρικής).
This study was performed with three main goals in mind. The first goal was to research Hahnemann’s posology on provings and understand his concept. The second goal was to collect data from modern methodologies on provings and made a critical review of them. The third goal was to investigate a novel approach to proving’s posology according to Hahnemann’s concept of the individual predisposition-idiosyncrasy-sensitivity of the prover. Nowadays conducting valid provings is one of the most important research topics in Homeopathy. Consequently, many methodologies on provings are continually being proposed. The findings of this study strongly suggest that modern methodologies on provings should not be used as valid under any circumstance until homeopathic community examine them closely and test them intently. Otherwise false provings with imaginary symptoms will cause tremendous confusion as to what symptoms belong really to the remedy. On the other hand, this thesis focuses on the introduction and analysis of a specific methodology related to Hahnemann’s proving-posology. The proper posology of the dose in a proving is not the same for all substances and for all provers. The proper dose depends on the power of the substance (strong or of milder power) (for example toxins or not toxins), that is the easiness of the substance to imprint its characteristic symptoms upon provers, and on the sensitivity of the prover to the substance. Accordingly, we could classify provings in those that are conducted from large doses, namely poisonings (according to medical terminology), and in those that are conducted from pontentized doses upon sensitive provers, namely hypersensitivity reactions (according to medical terminology). We could classify provings in those that are conducted because of the toxicity of the substance, namely poisonings (according to medical terminology) and in those that are contucted because of the sensitivity of the prover, namely hypersensitivity reactions or side effects of allopathic-chemical drugs (according to medical terminology). The best provings in potency are accomplished when the prover is sufficiently sensitive to the substance as to react to a single dose. G. Vithoulkas and P. Herscu propose a pre-selection methodology of the most sensitive provers for potency proving trials. This is a methodology that helps to identify true symptoms, separating the individual symptoms from the remedy-proving symptoms. The most sensitive provers can have reliable symptoms specific to the medicine. These symptoms are very likely to be verified clinically as keynotes of the proving substance. The pre-selection strategy could help homeopathy to build a valid Materia Medica and repertory on reliable provings. So, the European Committee for Homeopathy (ECH)-Subcommittee Drug Provings could test this methodology through experiment in order to add it to the Homeopathic Drug Proving Protocol.
University of the Aegena
