Θεμέλιο του κοινωνικού και οικονομικού μας συστήματος είναι η οικονομία της αγοράς που θεωρείται ότι εγγυάται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την οικονομική και κοινωνική ευημερία. Αγορά δε είναι το σύστημα εκείνο, στο οποίο η απόφαση για το τι θα παραχθεί, σε ποιες ποσότητες και με ποια τιμή καθορίζεται από τον αυτόματο μηχανισμό της προσφοράς και της ζήτησης. Θεωρείται δε ιδεατά ότι κάθε πολίτης έχει μια « χρηματική ψήφο» και μ’ αυτή καθορίζει τι σε και ποιες ποσότητες θα παραχθεί αυτό. Το σύστημα της αγοράς δεν αποτελεί όμως πανάκεια. Υπάρχουν κοινωνικές ανάγκες και προτεραιότητες υψηλής ιεράρχησης που δεν καλύπτονται επαρκώς από αυτό, όπως η εθνική άμυνα, η υγεία, η προστασία του περιβάλλοντος, η μέριμνα για την δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών κ.τ.λ. γι’ αυτό και το Σύνταγμα περιέχει το πολύ σημαντικό άρθρο 106 με το οποίο καθίσταται το καθεστώς της οικονομίας της αγοράς κοινωνικά δεσμευμένο, αναγνωρίζεται δε αφενός μεν, ότι για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του κοινωνικού συμφέροντος το Κράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη χώρα, αφετέρου δε ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή να προκαλεί βλάβη της Εθνικής οικονομίας. Η οικονομία της αγοράς για να υπάρξει και να λειτουργήσει , έχει ως αυτονόητη προϋπόθεση τη διασφάλιση της ελεύθερης οικονομικής δράσης που κατοχυρώνεται στο άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος και αφορά τόσο σε φυσικά πρόσωπα, όσο και σε νομικά, μέσω των οποίων οργανώνεται σήμερα κυρίως η επιχειρηματική δραστηριότητα.
University of the Aegena
