Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών. Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού. Παιδικό Βιβλίο και Παιδαγωγικό Υλικό.
(EL)
Πολλά έχουν ειπωθεί και συνεχίζουν να λέγονται σχετικά με την χρησιμότητα των μεταγλωττίσεων κλασικών πεζογράφων του 19ου αι., όπως επί παραδείγματι ο Γεώργιος Βιζυηνός και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Παλαιότερα πρωτοβουλίες μεταφοράς αυτών των συγγραφέων στη σύγχρονη ελληνική, ξεσήκωνε συγκρούσεις και σφοδρές αντιπαραθέσεις. Τα ερωτήματα γύρω από την αξία και τη σημασία της μεταγλώττισης ή της ενδογλωσσικής μετάφρασης παραμένουν μέχρι και σήμερα. Στην εργασία αυτή προσεγγίζονται ερμηνευτικά οι διασκευές των διηγημάτων του Παπαδιαμάντη, προκειμένου να εντοπισθούν οι αλλαγές που υφίστανται τα αρχικείμενανα, εντοπισθούν όσα διατηρούν και όσα απορρίπτουν οι διασκευαστές, και κατά πόσο αυτές οι αλλαγές αλλοιώνουν το χαρακτήρα του πρωτότυπου κειμένου.
