Οι αντιλήψεις για τους ηλικιωμένους και οι οικογενειακές σχέσεις σε ένα νησί του Αιγαίου καθορίζεται από ένα μοναδικό κληρονομικό σύστημα που βασίζεται στην προίκα. H εργασία αυτή κινείται σε δύο άξονες. Ο πρώτος είναι να διερευνήσει τη σχέση του εντόπιου συγγενικού συστήματος μεταβίβασης περιουσίας με τις καθημερινές πρακτικές φροντίδας. Επιχειρείται μια αναλυτική περιγραφή των λόγων και των πρακτικών πουεμφανίζονται στην τοπική κοινωνία σχετικά με το γήρας, τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα τους. Ο δεύτερος άξονας αφορά την υποκειμενική εμπειρία του να γερνά κανείς σε ένα μικρό απομονωμένο νησί. Τους φόβους και τις προσδοκίες, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες, τις ανάγκες και τα διλήμματα των ανθρώπων που πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους. Οι στρατηγικές επιβίωσης των ηλικιωμένων διαμορφώνονται μέσα από τις δυνατότητες και τους περιορισμούς του σώματός τους, του εντόπιου συμβολικού συστήματος σε ό,τι αφορά στην τρίτη ηλικία και των έμφυλων σχέσεων φροντίδας στην οικογένεια τους. Στην ανάλυση χρησιμοποιείται η θεωρία της πρακτικής και των πολλαπλών μορφών κεφαλαίου, ιδιαίτερα του σωματικού.
University of the Aegena
