Διερεύνηση των επιπτώσεων αροτραίων καλλιεργειών στην ποιότητα του εδάφους: η περίπτωση σιτηρών-κηπευτικών
(EL)
Παντελόπουλος, Αθανάσιος
Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σχολή Περιβάλλοντος. Τμήμα Περιβάλλοντος. Γεωργία και Περιβάλλον.
(EL)
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση της επίδρασης διαφορετικών καλλιεργειών σε φυσικές και χημικές ιδιότητες του εδάφους σε Μεσογειακά οικοσυστήματα. Ειδικότερα, επιλέχθηκαν δύο τύποι αροτραίων καλλιεργειών, τυπικές του Μεσογειακού χώρου, σιτάρι και κηπευτικά, και μελετήθηκαν σε σύγκριση με ακαλλιέργητη γη, καλυμμένη με φυσική αυτοφυή βλάστηση (μάρτυρας). Η δειγματοληψία πραγματοποιήθηκε στο δήμο Ορχομενού του νομού Βοιωτίας το Μάρτιο του 2008. Σε κάθε καλλιέργεια και στο μάρτυρα συλλέχτηκαν 24 σύνθετα και 48 αδιατάραχτα εδαφικά δείγματα από τρία αγροτεμάχια, με παρόμοιες καλλιεργητικές πρακτικές, σε δύο διαφορετικά βάθη (0-15 cm και 15-30 cm). Πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις που αφορούν στη μηχανική σύσταση του εδάφους, τη φαινόμενη πυκνότητα/το πορώδες, τις συγκεντρώσεις του οργανικού και ενεργού άνθρακα και του ολικού αζώτου, το pH και την ηλεκτρική αγωγιμότητα. Υπολογίστηκαν ακόμη, ο λόγος C/N και το ποσοστό Cact/Corg. Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με το στατιστικό πρόγραμμα SPSS. Η συσχέτιση των εδαφικών παραμέτρων προσδιορίστηκε με τον συντελεστή συσχέτισης του Pearson. Το είδος της καλλιέργειας στην παρούσα έρευνα δεν φαίνεται να επηρεάζει με διαφορετικό τρόπο την οργανική ουσία του εδάφους, εξαιτίας της ομογενοποίησης του εδάφους που πραγματοποιείται και στις δύο καλλιέργειες μέσω της μηχανικής αναμόχλευσης. Η μηχανική αναμόχλευση του εδάφους έχει ως αποτέλεσμα την ομογενοποίηση των ανώτερων εδαφικών οριζόντων και την όμοια κατανομή της οργανικής ουσίας σε αυτούς. Ο προσδιορισμός του ενεργού άνθρακα πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο των Weil et al. (2003). Ο ενεργός άνθρακας αποτελεί την πιο ευμετάβλητη μορφή του οργανικού άνθρακα. Η γρήγορη και αξιόπιστη εφαρμογή της μεθόδου προσδιορισμού του ενεργού άνθρακα και η ισχυρή συσχέτισή του με τον οργανικό και το ολικό άζωτο, τον καθιστούν ικανό δείκτη για τον εντοπισμό των αλλαγών της οργανικής ουσίας εξαιτίας των διαφόρων διαχειριστικών πρακτικών που εφαρμόζονται στο έδαφος.