Στην παρούσα πτυχιακή εργασία εκτιμάται η συνολική ηλιακή ακτινοβολία που φτάνει στην επιφάνεια της γης, όπως επίσης και η συνολική υπέρυθρη (γήινη) ακτινοβολία η οποία εκπέμπεται από την ατμόσφαιρα προς την επιφάνεια της γης. Αρχικά παρουσιάζεται η βιβλιογραφική επισκόπιση με τις απαραίτητες θεωρητικές πληροφορίες για το πείραμα. Ύστερα, παρουσιάζεται με λεπτομέρεια η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε καθώς και τα αποτελέσματα και συμπεράσματα
Η μελέτη αυτή γίνεται μέσω των κλιματικών μοντέλων που λαμβάνουν μέρος στο πρόγραμμα CMIP5 (Coupled Model Intercomparison Project Phase 5) της IPCC, και πιο συγκεκριμένα μέσω των μελλοντικών σεναρίων RCP.
Ο στόχος της εργασίας ήταν η παρουσίαση χαρτών και γραφημάτων χρονοσειρών με σκοπό τη μελέτη της κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη από το 2006 μέχρι το 2100, με απώτερο σκοπό την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των μοντέλων έπειτα από σύγκρισή τους.
Συνολικά παρατηρούμε ότι, σύμφωνα με τα μοντέλα, σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει μια γενική εικόνα μείωσης της ηλιακής ακτινοβολίας που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα ανά τα σενάρια. Για την γήινη ακτινοβολία, σύμφωνα με τα μοντέλα, υπάρχει γενική συμφωνία σε όλα τα σενάρια Rcp ως προς την τάση αύξησης της εκπεμπόμενης υπέρυθρης ακτινοβολίας από την ατμόσφαιρα στην επιφάνεια της γης μέσα στην 95ετία 2006 έως 2100.
Θα ήταν όμως απαραίτητο να διεξαχθεί περαιτέρω έρευνα για να μπορέσουμε να βγάλουμε πιο ασφαλή και επιστημονικά ορθά συμπεράσματα και να επαληθευθεί εάν όντως η αιτία της μείωσης της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας και η αύξηση της υπέρυθρης ακτινοβολίας από την ατμόσφαιρα προς την επιφάνεια της γης συμβαίνουν λόγο της αυξημένης νεφοκάλυψης που προβλέπεται μέχρι το 2100.
University of the Aegena
