Επιχειρηματικές διακοπές μπορεί να συμβούν οπουδήποτε, οποτεδήποτε λόγω μαζικών τυφώνων, τσουνάμι, διακοπών ρεύματος, τρομοκρατικών βομβαρδισμών κλπ. Δεν είναι δυνατόν να προβλέψουμε τι μπορεί να συμβεί και πότε. Στον σημερινό κόσμο, είναι υποχρεωτικό οι οργανισμοί να προετοιμάζονται πάντα για τέτοια σενάρια καταστροφών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με την αυξανόμενη εξάρτηση από τα συστήματα πληροφορικής έχει γίνει σχεδόν υποχρεωτικό για τις επιχειρήσεις να σχεδιάζουν την επιχειρησιακή τους συνέχεια.
Στις μέρες μας, οι περισσότεροι οργανισμοί εξαρτώνται από την τεχνολογία της πληροφορικής (Information Technology) για τις βασικές επιχειρηματικές λειτουργίες τους. Στην πραγματικότητα, το IT θεωρείται "ζωτική συνιστώσα για τη διεξαγωγή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων" (Jacques & Rossouw, 2004). Χρησιμοποιώντας την απλή λογική, η αξία των υπηρεσιών πληροφορικής ενός οργανισμού μπορεί να γίνει γνωστή, κατανοώντας τον αντίκτυπο στην επιχείρηση σε περίπτωση αποτυχίας στα συστήματα πληροφορικής. Κατά συνέπεια, με αυτή την κατανόηση, η διοίκηση ενός οργανισμού αναλαμβάνει τις σωστές ενέργειες για να εξασφαλίσει τη συνέχεια των υπηρεσιών πληροφορικής (John R. Harrald, 1999). Σύμφωνα με τον Wing S. Chow (2000), η τεχνολογία της πληροφορικής θεωρείται κυρίως ως ένας μηχανισμός συνέχισης της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε έναν οργανισμό λόγω της υψηλής εξάρτησης από αυτό. Ως εκ τούτου, η διαδικασία που επιτρέπει την επιχειρησιακή συνέχεια των υπηρεσιών πληροφορικής εξασφαλίζει τη διαθεσιμότητα υπηρεσιών πληροφορικής είτε σε κανονικές είτε σε μη φυσιολογικές καταστάσεις. Η επιχειρησιακή συνέχεια της τεχνολογίας της πληροφορικής θεωρείται ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μιας επιχείρησης, ειδικά στο περιβάλλον του ηλεκτρονικού επιχειρείν, όπου ολόκληρη η επιχείρηση εξαρτάται από την πληροφορική και είναι καθοδηγούμενη από τα δεδομένα.
Οι επιλογές ανάκαμψης από καταστροφή (Disaster Recovery) μπορούν να απεικονιστούν σε ένα μοντέλο πυραμίδας. Οι λιγότερο δαπανηρές και πιο χρονοβόρες λύσεις ανάκαμψης από καταστροφή (DR) θα βρεθούν στα κάτω επίπεδα της πυραμίδας. Σε αυτά τα επίπεδα, δεν είναι δυνατή η ανάκτηση 100% των δεδομένων που χάθηκαν σε μια καταστροφή στον αρχικό χώρο. Όταν προχωράμε στην κορυφή, κάθε διαδοχική "βαθμίδα" της πυραμίδας απαιτεί μεγαλύτερη επένδυση σε λογισμικό, εγκαταστάσεις τηλεπικοινωνιών, εξοπλισμό μεταφοράς και υλικό διακομιστών συστήματος και αποθήκευσης (system server and storage hardware). Η απόδοση αυτής της υψηλότερης επένδυσης σε υπηρεσίες και εξοπλισμό είναι η δυνατότητα ενός σημαντικά μικρότερου χρόνου ανάκαμψης, με ελάχιστη απώλεια δεδομένων σε σύγκριση με την προηγούμενη βαθμίδα. Η κορυφή του πυραμιδικού μας μοντέλου θα προορίζεται αποκλειστικά για εφαρμογές κρίσιμης σημασίας για την αποστολή δεδομένων με αποτελεσματική μηδενική απώλεια δεδομένων, καθώς και για την ταχεία αποκατάσταση των λειτουργιών μετά από καταστροφή. Η επιβίωση των επιχειρήσεων απαιτεί προγραμματισμό για κάθε είδους επιχειρηματική διακοπή που περιλαμβάνει μεν, αλλά με κανένα τρόπο δεν περιορίζεται στις κατηγορίες φυσικών καταστροφών. αποτυχίες υλικού και επικοινωνιών. εσωτερική ή εξωτερική δολιοφθορά ή τρομοκρατικές ενέργειες, και τις αποτυχίες της αλυσίδας εφοδιασμού και των πωλήσεων των θυγατρικών οργανισμών. Όσο αυτές οι διακοπές δεν μπορούν να προβλεφθούν, μπορούν να προκαλέσουν όλεθρο στην επιχείρηση, με αποτελέσματα που κυμαίνονται από ασφαλισμένες απώλειες αντικαταστάσιμων υλικών έως ανασφάλιστες κεφαλαιακές απώλειες σε δυσαρέσκεια των πελατών και πιθανή εγκατάλειψη σε ολοκλήρωση της συνολικής αφερεγγυότητας μιας επιχείρησης. Επομένως, μια στρατηγική επιχειρησιακής συνέχειας είναι μια πρόταση υψηλής αξίας αλλά και υψηλού επιπέδου συντήρησης. Η επιχειρησιακή συνέχεια περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα τεχνολογιών: παλιές και νέες, χειρόγραφες και ηλεκτρονικές, χειροκίνητες και αυτοματοποιημένες, εξατομικευμένες και ολοκληρωμένες.
Η επιχειρηματική συνέχεια (Business Continuity) στην πληροφορική έχει ενδιαφέρον για πολλούς επαγγελματίες της πληροφορικής. Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα και έχουν διεξαχθεί πολλές μελέτες για την αντιμετώπιση διαφορετικών πτυχών του (Wing S. Chow, 2000). Ορισμένες έρευνες επικεντρώθηκαν στην πλευρά υψηλού επιπέδου σχεδιασμού και στην πλευρά της διαχείρισης, η οποία οδήγησε στην εισαγωγή διαδικασιών εντός των οργανισμών, όπως είναι οι διαδικασίες διαχείρισης της επιχειρησιακής συνέχειας (Business Continuity Management) και οι διαδικασίες σχεδιασμού της επιχειρησιακής συνέχειας (Business Continuity Planning). Άλλοι επικεντρώθηκαν στο τεχνικό τμήμα του, το οποίο οδήγησε στην εισαγωγή λύσεων τεχνικής επιχειρησιακής συνέχειας, όπως τα συστήματα ανοχής σε σφάλματα και λύσεις αναπαραγωγής δεδομένων.
Ο κύκλος ζωής του σχεδιασμού επιχειρησιακής συνέχειας (BCP) είναι μια επαναληπτική συνεχής διαδικασία που περιλαμβάνει τον επιχειρηματικό κίνδυνο και την ανάλυση των επιπτώσεων, την προετοιμασία των απαιτούμενων διαδικασιών έκτακτης ανάγκης, τις δοκιμές και τις διαδικασίες ανάκαμψης, την κατάρτιση του προσωπικού και την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις διαδικασίες ανάκαμψης και τη διατήρηση του σχεδίου επιχειρησιακής συνέχειας (Mick Savage , 2002). Ο σκοπός του BCP είναι να διατηρηθεί η λειτουργία της επιχείρησης. Αυτό επιτυγχάνεται με τη δημιουργία ενός σχεδίου που θα εξετάζει πώς θα πραγματοποιηθεί η ανάκτηση των βασικών επιχειρηματικών λειτουργιών σε περίπτωση κάποιου περιστατικού ή καταστροφής.
University of the Aegena
