Σε αυτή την εργασία δίνεται μία εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στον χώρο της ανακύκλωσης του αυτοκινήτου με μέγιστο βάρος τους 3,5 τόνους μικτά. Γίνεται αναφορά στην υφιστάμενη Ελληνική Νομοθεσία, αλλά και στο Ευρωπαϊκό Νομικό Πλαίσιο στα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (ΟΤΚΖ).
Επίσης, εμπεριέχει τον τρόπο ανακύκλωσης των οχημάτων, την διαδικασία που ακολουθείται, τους εμπλεκόμενους φορείς, τα προϊόντα που παράγονται από την διάλυση των οχημάτων και που αυτά καταλήγουν, καθώς και την μετέπειτα κατεργασία τους, ώστε να μην προκαλέσουν περεταίρω ρύπανση στο περιβάλλον εκτός από αυτή που προκαλούν όταν είναι ακόμα σε λειτουργία.
Αξιόλογο είναι το γεγονός ότι, ενώ με την πάροδο του χρόνου η ηλικία του στόλου των οχημάτων στην Ελλάδα συνεχώς αυξάνεται, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον αριθμό των οχημάτων που οδηγούνται στην ανακύκλωση. Φυσικά, το ίδιο συμβαίνει και με τα αναλώσιμα ανταλλακτικά των αυτοκινήτων, όπως ελαστικά, μπαταρίες, πλαστικά μέρη και έλαια. Πιθανότερη αιτία αυτού του φαινομένου είναι η παρατεταμένη οικονομική κρίση, αλλά και η πιθανή μη περιβαλλοντική συνείδηση που διακατέχει τα τελευταία χρόνια τον Έλληνα πολίτη.
Στη Ευρωπαϊκή Ένωση, γίνεται μία αξιόλογη προσπάθεια και η εξέλιξη είναι αρκετά σημαντική στον τομέα αυτό, με αποτέλεσμα η χώρα μας να παραμένει αρκετά πίσω. Βέβαια, αυτό έχει και οικονομικές συνέπειες, αφού δεν δημιουργούνται καινούριες εταιρίες διαχείρισης ΟΤΚΖ με συνέπεια να μην δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας. Επίσης, εφόσον δεν υπάρχει η ανάλογη εξέλιξη στην ανακύκλωση, τότε αυτή κοστίζει ακριβότερα από την στιγμή που μέρος των στοιχείων που πρέπει να ανακυκλωθούν, θα χρειαστεί να οδηγηθούν στο εξωτερικό. Αλλά και χώρες που βρίσκονται εκτός της Ε.Ε. κάνουν σημαντικά βήματα στην απόσυρση των οχημάτων, εφαρμόζοντας σε αρκετές περιπτώσεις και το Ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο.
Σημαντικές είναι και οι επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου που μπορεί να προκαλέσει η κακή διαχείριση των αποβλήτων από τα ΟΤΚΖ. Καθώς με την εξέλιξη κατασκευής των αυτοκινήτων, αλλάζει και η χημική σύσταση των τμημάτων που το απαρτίζουν, οπότε είναι περισσότερο δύσκολη η ανακύκλωση αυτών των προϊόντων και φυσικά χρειάζεται μεγαλύτερη εξειδίκευση. Βέβαια, μέχρι το 2020 υπάρχει ένας σχεδιασμός για την εξυπηρέτηση των ΟΤΚΖ στην χώρα μας, όμως δεν αργεί και πολύ να φθάσει αυτή η ώρα. Η σωστή διαχείριση των ΟΤΚΖ, συμβάλει καταλυτικά και στην μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος.
Ακόμα δίνονται στοιχεία για τον αριθμό ΟΤΚΖ σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, σε κάποιες εκτός της ΕΕ, γίνεται φυσικά αναφορά για την Ελλάδα και βέβαια για το νησί της Λέσβου. Δίνεται επιπλέον ένα πλάνο για την μελλοντική ικανότητα που μπορεί να υπάρξει, καθώς αυξάνεται συνεχώς ο στόλος των αυτοκινήτων, με αποτέλεσμα να υπάρξει και μία πιθανή αύξηση και στον αριθμό των ΟΤΚΖ.
Τέλος, υπάρχει ένα αξιόλογο πλήθος πληροφοριών και στοιχείων, τα οποία και συλλέχτηκαν από την έρευνα που πραγματοποιήθηκε, όπου και θα μπορούσαν να φανούν αρκετά χρήσιμα για την περεταίρω εξέλιξη της ανακύκλωσης των οχημάτων, αλλά και στην πιθανή δυνατότητα επένδυσης από κάποιες επιχείρησης.
