Με την παρούσα εργασία επιχειρείται η μελέτη της έμφυλης σχολικής εμπειρίας επικεντρωμένη στη Λέσβο, κατά την μετεμφυλιακή περίοδο και μέχρι την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1981-1982. Το ενδιαφέρον εστιάζεται στη γυναικεία σχολική εμπειρία στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η οποία αναδεικνύεται ως πεδίο προβολών και αντιπαραθέσεων για τη διαμόρφωση του περιεχομένου της θηλυκότητας και της ταυτότητας του φύλου. Η ουσιοκρατική αντίληψη για τον έμφυλο χαρακτήρα δημόσιου - ιδιωτικού, είναι αυτή που διαμορφώνει και την εκπαιδευτική ιδεολογία και που ουσιαστικά οδηγεί και στην υποβάθμιση της γυναικείας εκπαίδευσης, καθώς δημιουργούνται σχέσεις εξουσίας που καλλιεργούν την έμφυλη ανισότητα στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατά την προαναφερθείσα περίοδο. Τα συμβαίνοντα στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, επηρεάζονται και από τους κυρίαρχους/ηγεµονικούς Λόγους που βρίσκονται εκτός σχολείου, δηλαδή στη δηµόσια σφαίρα της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής πραγματικότητας. Πρωτογενής πηγή μελέτης στην παρούσα εργασία αποτέλεσαν οι μνήμες- μαρτυρίες των καθηγητριών στη Λέσβο. Επομένως, καταδεικνύεται η σημασία της προφορικής ιστορίας ως μια ιστορία της υποκειμενικότητας, κατά την οποία το υποκείμενο συγκροτείται μέσα από διϋποκειμενικές σχέσεις. Αρχικά εξετάζονται οι πρακτικές που αναδεικνύονται αναφορικά με τις έμφυλα δομημένες σχέσεις εξουσίας στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Λέσβο (ιεραρχικές σχέσεις). Συγκεκριμένα μελετώνται οι θεματικές : σπουδές και πατριαρχία, το φύλο στην εκπαίδευση, φύλο και θέσεις ευθύνης, το φύλο και η «εξουσία», σχέσεις με άνδρες συναδέλφους εντός του σχολικού χώρου αλλά και στο πλαίσιο της τοπικής κοινωνίας, η συνεκπαίδευση αλλά και η κατάργηση της ποδιάς ως κατεξοχήν θηλυκή στολή, κατάλοιπο του παλαιού συστήματος. Ταυτόχρονα, διερευνάται το κύριο ερώτημα αυτού του επιπέδου ανάλυσης, που αφορά στο αν ο «λόγος» που παράγουν οι συνεντευξιαζόμενες καθηγήτριες συμβάλλει στη διατήρηση ή την αλλαγή ενός «status quo».
University of the Aegena
