The island of Kos is the second largest island in population of the Dodecanese, after Rhodes. Historically there are testimonies for its habitation, already from the 3rd millennium BC. Until the integration of the island in Greece in 1948, events worth mentioning occur and important personalities emerge. The following work examines the monuments and the names given to the streets and squares of the city of Kos, from 1933 to 2020. More specifically, the role of the monuments and the names given to the streets and squares is detected, in terms of history of the place and of Greece, and the promotion of the collective memory. Therefore, the history of the island is presented and its promotion in the public space is investigated. Two assumptions are those that define the subject matter of the thesis and on the basis of which the reasoning begins: a) the names of the streets and squares, in addition to their useful function, contribute to the privileged mechanism of recognition of the public space and reflect the local and general history in addition to ideological and political aspirations, b) incorporate the official narratives of the historical past and constitute one of the elements that make up the collective memory and the imagination of a community.
Το νησί της Κω αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο σε πληθυσμό νησί της Δωδεκανήσου μετά τη Ρόδο. Ιστορικά υπάρχουν μαρτυρίες για την κατοίκηση του, ήδη από την 3η χιλιετία π.Χ. Μέχρι και την ενσωμάτωση του νησιού στην Ελλάδα το 1948, συμβαίνουν γεγονότα άξια αναφοράς και αναδεικνύονται σημαντικές προσωπικότητες. Στην εργασία που ακολουθεί εξετάζονται τα μνημεία και τα ονόματα που δόθηκαν στις οδούς και τις πλατείες της πόλης της Κω, από το 1933 έως το 2020. Πιο συγκεκριμένα, ανιχνεύεται ο ρόλος των μνημείων και των ονομάτων που δίνονται στις οδούς και τις πλατείες ως προς την ιστορία του τόπου και της Ελλάδας, και την ανάδειξη της συλλογικής μνήμης. Ως εκ τούτου, παρουσιάζεται η ιστορία του νησιού και διερευνάται η ανάδειξη της στο δημόσιο χώρο. Δύο παραδοχές είναι αυτές που ορίζουν τη θεματολογία της εργασίας και βάσει των οποίων εκκινεί ο συλλογισμός: α) τα ονόματα των οδών και των πλατειών, πέραν της χρηστικής τους λειτουργίας, αποτελούν προνομιακό μηχανισμό αναγνώρισης του δημόσιου χώρου και αποτυπώνουν την τοπική και τη γενική ιστορία, παράλληλα με ιδεολογικές και πολιτικές επιδιώξεις, β) ενσωματώνουν τις επίσημες αφηγήσεις για το ιστορικό παρελθόν και συνιστούν ένα από τα στοιχεία που συγκροτούν τη συλλογική μνήμη και το φαντασιακό μίας κοινότητας.
