Το κεφάλαιο εστιάζει στον Μεσοπόλεμο και καταγράφει τη στιγμή που εδραιώνεται ο ιεραρχικός διαχωρισμός πόλης/υπαίθρου, συζητώντας την άνοδο και τις προϋποθέσεις της αστικής φυσιολατρίας. Συζητά επίσης τις ποικίλες τροπές στην ιδεολογικοποίηση της φύσης. Τα «Ψηλά βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά, το «Λεμονοδάσος» του Κοσμά Πολίτη, η «Αργώ» και το «Δαιμόνιο» του Γιώργου Θεοτοκά, η τριλογία «Γερές και αδύναμες γενεές» του Θανάση Πετσάλη-Διομήδη είναι αντικείμενα αυτής της διερεύνησης, που καταγράφει μια μετατόπιση από μια υλικά και πρακτικά προσανατολισμένη σε μια πιο ιδεαλιστική αντιμετώπιση του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος.
(EL)
This chapter focuses on the interwar period when the hierarchical distinction between the city and the country was established. It discusses the rise and preconditions of the feeling for nature developed by the bourgeois, as well as the ideological uses of nature in the following works: Zacharias Papantoniou's “High Mountains”; Demosthenes Voutyras' short stories; Kosmas Politis' “Lemon Forest”; George Theotokas' “Argo” and “Demonio”; and Thanassis Pechalis-Diomides' trilogy “Strong and Weak Generations”. The chapter traces a shift from a materially and practically oriented to a more idealistic treatment of the Greek natural environment.
(EN)
Hellenic Academic Libraries Link
