Το κεφάλαιο αυτό επικεντρώνεται στις δυνατότητες αξιοποίησης του Web 2.0 στο μάθημα της ιστορίας. Το κεφάλαιο αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος συζητούνται ο όρος «Web 2.0» και τα βασικά χαρακτηριστικά του, όπως η δυναμικότητα και η δυνατότητα αλληλεπίδρασης με το περιεχόμενο, καθώς και η δημιουργία ιστορικού περιεχομένου από τον χρήστη και τη χρήστρια. Επιπλέον, το Web 2.0 συνδέεται με την έρευνα και τη διδασκαλία των ανθρωπιστικών σπουδών (digital humanities). Ακολουθεί η συσχέτιση των παραπάνω εφαρμογών στο μάθημα τις ιστορίας με την ανάπτυξη διαδικασιών και εννοιών ιστορικής σκέψης όπως η κατανόηση της ιστορικής σπουδαιότητας, η χρήση πρωτογενών πηγών και αποδείξεων αλλά και η ανάλυση των αιτιών και των συνεπειών των ιστορικών γεγονότων. Επιπλέον, γίνεται αναφορά στα επιδιωκόμενα αποτελέσματα του ιστορικού γραμματισμού σήμερα, τα οποία στο σύνολό τους στοχεύουν σε μαθητές και μαθήτριες ενεργά υποκείμενα της γνώσης, μια σαφής αλλαγή στο παράδειγμα της ιστορικής εκπαίδευσης. Στο δεύτερο μέρος, αναφερόμαστε στις βασικές αρχές και χαρακτηριστικά της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και των δυνατοτήτων για την πραγματοποίησή της μέσω της αξιοποίησης τεχνολογιών του Web 2.0, και συνδέουμε τη μεθοδολογία της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης με τις ανάγκες του μαθήματος της ιστορίας. Ακολουθεί η αναφορά σε τρέχουσες προσπάθειες ιστορικής εκπαίδευσης μέσω διαδικτύου στην τριτοβάθμια και δευτεροβάθμια, αλλά και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αντλώντας από σχετικά παραδείγματα στο εξωτερικό.
(EL)
This chapter focuses on the possibilities of using Web 2.0 in history lessons. It consists of two parts. The first part discusses the term Web 2.0 and its basic characteristics, such as its dynamic nature and its ability to interact with content, as well as the creation of historical content by the user. In addition, Web 2.0 is linked to research and teaching of the humanities (digital humanities). Next we correlate the above applications in the history course with the development of processes and concepts of historical thinking, such as the understanding of historical significance, the use of primary sources and evidence, and the analysis of the causes and consequences of historical events. In addition, we examine to the intended outcomes of historical literacy today, which aim to create students who are active subjects of knowledge, a clear change in the paradigm of historical education. In the second part, we refer to the basic principles and characteristics of distance education and the possibilities for its realization through the use of Web 2.0 technologies, and we link the methodology of distance education with the needs of history teaching. Current efforts of historical online education in primary, secondary and higher education, drawing on relevant examples abroad, conclude the chapter.
(EN)
Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκων Βιβλιοθηκών
