Η παρούσα εργασία καταπιάνεται με την ανάλυση του προβλήματος της ψευδολογίας στον Kant, όπως αυτό παρουσιάζεται από τον φιλόσοφο σε τρία, κυρίως, σημεία του έργου του. Το πρώτο είναι το άρθρο του «Για ένα υποτιθέμενο δικαίωμα να ψεύδεται κανείς από φιλανθρωπία» (1797), το δεύτερο Τα Θεμέλια της Μεταφυσικής των Ηθών (1785) και το τρίτο Η Μεταφυσική των Ηθών (1797). Εφόσον, για τον Kant, μια πράξη, για να είναι ηθικά επιτρεπτή, θα πρέπει να μπορεί να περάσει με επιτυχία τον έλεγχο της Κατηγορικής Προσταγής, για να διαπιστώσουμε εάν η ψευδολογία είναι ηθικά επιτρεπτή, την υπάγουμε στον έλεγχο των τριών διατυπώσεων της Κατηγορικής Προσταγής. Οι διατυπώσεις αυτές είναι: α) η διατύπωση του Καθολικού Νόμου, β) η διατύπωση της Ανθρωπότητας και γ) η διατύπωση του Κράτους των Σκοπών.
(EL)
This paper deals with the analysis of lying in Kant as presented by the philosopher in three main points of his work. The first is his article "For a supposed right to lie from benevolent motives" (1797), the second is the Groundwork of the Metaphysics of Morals (1785) and the third The Metaphysics of Morals (1797). Since, for Kant, an act has to pass successfully the test of the Categorical Imperative in order to be considered as morally permissible, we put lying under the control of the three Formulas of the Categorical Imperative which are the Formula of Universal Law, the Formula of Humanity and the Formula of the Kingdom of Ends, in order to check whether it is permissible or not.
(EL)
Humanities and the Arts ▶ Philosophy, Ethics and Religion Philosophy
(EN)
University of Patras
