This research is a case study which investigates the role of "person analogy" in young children's reasoning about the biological world. In our research took part 120 young children (age 4-6), attending public kindergarten in several areas of Patras. Tracing their reasoning, we conducted individual semi-structured interviews with these children in quiet areas of their schools. The interview protocol was that of Inagaki & Hatano (1991). It consisted of open-ended questions requiring predictions/justifications about a person and a living target-entity (grasshopper/tulip). There were three types of questions: a) "questions of similar reactions", b) "questions of dissimilar reactions/ implausible person analogy" and c) "questions of dissimilar reactions/ plausible person analogy". According to our results, young children use frequently "person analogy" both in "questions of dissimilar reactions/plausible person analogy" and in "questions of dissimilar reactions.implausible person analogy". Instead, they rarely use "person analogy" in questions of similar reactions".
(EL)
Η παρούσα έρευνα είναι μία μελέτη περίπτωσης κι έχει ως στόχο να διερευνήσει αν παιδιά προσχολικής ηλικίας χρησιμοποιούν πράγματι τον «προσωποποιητικό συμπερασμό» για να αποδώσουν σε διάφορες οντότητες (ακρίδα ή τουλίπα), για τις οποίες δεν ξέρουν όσα ξέρουν για τον άνθρωπο, βιολογικές λειτουργίες και συμπεριφορές που ξέρουν ότι ο άνθρωπος τις κάνει ή τις έχει. Χρησιμοποιώντας το πρωτόκολλο συνέντευξης των Inagaki & Hatano (1991), πραγματοποιήσαμε ατομικές ημι-δομημένες συνεντεύξεις με 120 παιδιά προσχολικής ηλικίας (4-6 ετών) από τέσσερα νηπιαγωγεία της πόλης των Πατρών. Τα παιδιά αυτά κλήθηκαν να προβλέψουν την αντίδραση αφενός του ανθρώπου κι αφετέρου δύο άλλων ζωντανών οντοτήτων (ακρίδα ή τουλίπα) σε «ερωτήσεις ίδιας αντίδρασης», «ερωτήσεις διαφορετικής αντίδρασης-μη αληθοφανής προσωποποιητικός συμπερασμός» και «ερωτήσεις διαφορετικής αντίδρασης-αληθοφανής προσωποποιητικός συμπερασμός». Από την ανάλυση των δεδομένων προέκυψε ότι τα παιδιά αυτά χρησιμοποιούν συχνά τον «προσωποποιητικό συμπερασμό» κυρίως στις «ερωτήσεις διαφορετικής αντίδρασης-αληθοφανής προσωποποιητικός συμπερασμός» και στις «ερωτήσεις διαφορετικής αντίδρασης-μη αληθοφανής προσωποποιητικός συμπερασμός» και ελάχιστα στις «ερωτήσεις ίδιας αντίδρασης».
(EL)
University of Patras
