Depression is a mental disorder, which is frequently observed in the elderly, and due to the particular appearance of the depressed elderly person, is misdiagnosed or wrongly treated. It is a serious problem to public health, which, together with demographic aging, is set to become worse in the future.
Depression is a mental disorder, which is frequently observed in the
elderly, and due to the particular appearance of the depressed elderly person, is
misdiagnosed or wrongly treated. It is a serious problem to public health, which,
together with demographic aging, is set to become worse in the future.
Depression is a mental disorder, which is frequently observed in the
elderly, and due to the particular appearance of the depressed elderly person, is
misdiagnosed or wrongly treated. It is a serious problem to public health, which,
together with demographic aging, is set to become worse in the future.
Purpose: To investigate the prevalence of depression in the elderly in urban and rural areas. A further objective was to investigate the risk factors as well as the protective agents in the development of symptoms of depression.
Method: A cross-section epidemiological study was conducted. The population surveyed consisted of 263 people, active members of the Centre for Open Care of the Elderly of the Municipality of Igoumenitsa and members of the “Home Help” program. In order to gather data a suitably adapted anonymous questionnaire was completed, which included demographic questions, three questions from the EHIS, the Athens Insomnia Scale and, standard to the Greek Elderly population, the Geriatric Depression Scale, GDS-15.
Results: 41.2% of the population studied showed symptoms of depression based on GDS-15, (21.7% moderate and 19.5% severe). In answer to the EHIS question, 29% responded positively to having been or being depressed, whereas after the correlation with the GDS-15 scale, from the 58% of those who responded negatively, 27.8% showed symptoms of depression. Women showed a high percentage depression (45.4%) in contrast to men (27.9%). Furthermore, symptoms of depression were seen in widows and those not married the seriously ill, those who received low pensions, and those who were childless or who had lost a child. A big difference was observed between those who received "Home Help" services, experiencing 57.7% of depression (31.1% moderate and 26.6% severe) compared to members of the Centre for Open Care for the Elderly, experiencing 29% (19% moderate and 10% severe). In terms of the Athens Insomnia Scale, worse sleep quality was experienced by women, low-paid pensioners and people in "Home Help" program.
Conclusions: Depression in the elderly was found to be misdiagnosed. Its appearance is determined by demographic, social and economic factors that sometimes play a burdensome role and other times a protective role. Through the creation of a strong supportive network, prevention and early diagnosis of the disease can be carried out at the level of Primary Health Care.
(EL)
Η κατάθλιψη, είναι μια ψυχική διαταραχή, η οποία παρατηρείται με μεγάλη συχνότητα στους ηλικιωμένους και εξαιτίας της ιδιαίτερης εικόνας που παρουσιάζει το καταθλιπτικό ηλικιωμένο άτομο, υποδιαγιγνώσκεται και υποθεραπεύεται. Αποτελεί σοβαρό πρόβλημα της δημόσιας υγείας, το οποίο σε συνδυασμό με τη δημογραφική γήρανση, στο μέλλον προβλέπεται να επιδεινωθεί.
Σκοπός: Η διερεύνηση του επιπολασμού της κατάθλιψης σε αστικό και αγροτικό πληθυσμό ηλικιωμένων. Επιπλέον στόχος, ήταν η διερεύνηση των παραγόντων κινδύνου, καθώς και των προστατευτικών παραγόντων, στην εμφάνιση της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας.
Μέθοδος: Διεξήχθη συγχρονική επιδημιολογική μελέτη. Τον μελετώμενο πληθυσμό αποτέλεσαν 263 άτομα, ενεργά μέλη των ΚΑΠΗ του Δήμου Ηγουμενίτσας και αποδέκτες των υπηρεσιών του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι». Για τη συλλογή των δεδομένων συμπληρώθηκε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο ανώνυμο ερωτηματολόγιο, το οποίο περιελάμβανε ερωτήσεις δημογραφικού χαρακτήρα, τρεις ερωτήσεις του EHIS, την κλίμακα Αϋπνίας Αθηνών και την, σταθμισμένη στον ελληνικό ηλικιωμένο πληθυσμό, Γηριατρική Κλίμακα Κατάθλιψης, GDS-15.
Αποτελέσματα: Καταθλιπτικά συμπτώματα βάσει της GDS-15, εμφάνισε το 41,2% του υπό μελέτη πληθυσμού (21,7% μέτρια και 19,5% σοβαρή). Στην ερώτηση του EHIS, αν είχαν ή έχουν κατάθλιψη, το 29% απάντησε θετικά ενώ ύστερα από τη συσχέτιση που έγινε με την κλίμακα GDS-15, από το 58% που απάντησε αρνητικά, το 27,8% εμφάνισε συμπτώματα κατάθλιψης. Οι γυναίκες εμφάνισαν κατάθλιψη (45,4%) σε μεγάλο ποσοστό σε σχέση με του άντρες (27,9%). Επίσης, καταθλιπτική συμπτωματολογία εμφάνισαν οι χήροι και οι ανύπαντροι, τα άτομα που εμφανίζουν σοβαρά νοσήματα υγείας, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι μη έχοντες παιδιά ή όσοι έχουν χάσει κάποιο παιδί. Μεγάλη διαφορά παρουσιάστηκε ανάμεσα στα άτομα που δέχονται τις υπηρεσίες του «Βοήθεια στο Σπίτι», τα οποία εμφάνισαν κατάθλιψη σε ποσοστό 57,7% (31,1% μέτρια και 26,6% σοβαρή) έναντι των μελών του ΚΑΠΗ, με ποσοστό 29% (19% μέτρια και 10% σοβαρή). Όσον αφορά την κλίμακα Αϋπνίας Αθηνών, χειρότερη ποιότητα ύπνου εμφάνισαν οι γυναίκες, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και τα άτομα που ανήκουν στο «Βοήθεια στο Σπίτι».
Συμπεράσματα: Διαπιστώθηκε ότι η κατάθλιψη στην τρίτη ηλικία είναι υποδιαγνωσμένη. Η εμφάνιση της καθορίζεται από τα δημογραφικά, κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά, που άλλοτε παίζουν επιβαρυντικό και άλλοτε προστατευτικό ρόλο. Μέσα από τη δημιουργία ισχυρού υποστηρικτικού δικτύου, μπορεί να γίνει πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση της νόσου, σε επίπεδο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
(EL)
Πανεπιστήμιο Πατρών
