Η παρούσα εργασία είχε στόχο να διερευνήσει τη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνεται η ιστορία από τους μαθητές.
Διεξήχθη πρωτογενής ποιοτική έρευνα σε 12 μαθητές/τριες της Στ Δημοτικού. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας οι περισσότεροι μαθητές ακούγοντας τη λέξη ιστορία παραπέμπονται αμέσως στο μάθημα της Ιστορίας που διδάσκονται στο σχολείο. Επίσης οι περισσότεροι ερωτώμενοι αναφέρουν ότι δεν τους αρέσει το μάθημα της ιστορίας, το οποίο μάλιστα θεωρούν ότι δε τους προσφέρει κάτι χρήσιμο για το μέλλον. Οι περισσότεροι/ες μαθητές/τριες θεωρούν ότι διδάσκονται την Ιστορία στο σχολείο για να μάθουν τα πράγματα του παρελθόντος, καθώς η ιστορία αποτελεί την ταυτότητά τους, τον πολιτισμό τους. Οι μαθητές/τριες θεωρούν ότι θα τους φανεί χρήσιμη η Ιστορία στον επαγγελματικό τομέα, σε περίπτωση που γίνουν δάσκαλοι/ες, ενώ αρκετοί αναφέρουν ότι σε κανέναν τομέα δε θα τους φανεί χρήσιμη και ως εκ τούτου δε θεωρούν σημαντικό το μάθημα της Ιστορίας. Τέλος, ο παραδοσιακός τρόπος διδασκαλίας δεν καλλιεργεί την ιστορική σκέψη των μαθητών. Αντίθετα ωθεί την ψευδοϊστορική σκέψη των μαθητών.
Ως εκ τούτου προτείνεται οι δάσκαλοι να επικαιροποιήσουν τις γνώσεις τους. Αναγνωρίζοντας τα παιδιά την κυκλική πορεία της Ιστορίας (η Ιστορία επαναλαμβάνεται) θα κατανοήσουν περισσότερο τη σημαντικότητα του μαθήματος αλλά και το πόσο χαρισματικό είναι να είναι κάποιος γνώστης της Ιστορίας του. Ενεργητικές εκπαιδευτικές τεχνικές όπως είναι η συζήτηση, η χρήση χαρτών και εικόνων, η διαθεματική προσέγγιση της εργασίας μέσα από σχέδια εργασίας καθιστούν το μάθημα της Ιστορίας ευχάριστο και αγαπητό στα παιδιά.
(EL)
University of Patras
