Από την παρούσα εργασία διαπιστώνεται, ότι από τα διαλυμένα αέρια στο θαλασσινό νερό κυρίως το C02 μαζί με τις ανιοντοβάσεις (κυρίως βορικά ιόντα) κατά Broensted και Lowry είναι υπέυθυνες για τον καθορισμό του pH του νερού. Το ανθρακικό σύστημα μαζί με τις άλλες ισορροπίες καθορίζουν τη διαλυτότητα των ανθρακικών αλάτων από την αυτόλυση των φυτικών και ζωϊκών οργανισμών καθώς και την αυξμένη ή ελλατωμένη πρωτογενή παραγωγή σε ορισμένες περιοχές των θαλασσών. Η ποσότητα του οργανικού άνθρακα σε ένα θαλασσινό δείγμα είναι ένα μέτρο του συνολικού περιεχομένου άνθρακα στις οργανικές ουσίες. Έτσι η θάλασσα θεωρείται σαν ένας τεράστιος δοκιμαστικός σωλήνας ο οποίος περιέχει ένα πολύ αραιό αιώρημα οργανικών και ανόργανων ουσιών, σε ένα ασθενές αλκαλικό ρυθμιστικό διάλυμα, για αυτό πρέπει να προστατεύεται από τις διάφορες επιβαρύνσεις των ρυπαντών, για να μη προκύψουν αρνητικά αποτελέσματα από τη μόλυνση.
University of Patras
