Η Αχίλλεια τενοντοπάθεια αποτελεί μια συχνά εμφανιζόμενη μυοσκελετική πάθηση ανάμεσα στον πληθυσμό. Ο επιπολασμός της στους αθλητές, έχει καταστήσει απαραίτητη την ανάπτυξη μεθόδων αποκατάστασης, ενός εκ των οποίων τα προγράμματα ενδυνάμωσης. Τα ευεργετικά αποτελέσματα της έκκεντρης κινητοποίησης στην αντιμετώπιση διάφορων παθήσεων αποτέλεσαν την βάση χρησιμοποίησής τους και σε αυτή. Ωστόσο η αποτελεσματικότητα του πρωτοκόλλου έκκεντρης άσκησης Alfredson σε ασθενείς αθλητές έχει αμφισβητηθεί και η διερεύνησή επ’ αυτού στάθηκε ως αιτία συγγραφής της παρούσας ανασκόπησης. Μεθοδολογία: Η αναζήτηση κλινικών δοκιμών ραγματοποιήθηκε χάρης των βάσεων PubMed, ScienceDirect, CINAHL. Η συμπερίληψη τους προϋπόθετε την χρησιμοποίηση δείγματος ενήλικων αθλητών, που πάσχουν από Αχίλλεια τενοντοπάθεια και χρησιμοποιούν ως μια εκ των θεραπευτικών προσεγγίσεων το Alfredson, που εφαρμόζεται μεμονωμένα. Οι μελέτες ενδείκνυται να είναι δημοσιευμένες στα αγγλικά, να είναι τυχαιοποιημένες κλινικές (ή πιλοτικές) δοκιμές, δημοσιευμένες κατά την περίοδο 2013-2024 και να υπάρχει ολική πρόσβαση για ανάλυση. Η ασυμφωνία των παραπάνω, όπως και η συμπερίληψη υγειών, ανενεργών ή ανήλικων συμμετεχόντων οδηγεί στον αποκλεισμό των μελετών. Αποτελέσματα: Στην ανασκόπηση εξετάστηκαν 3 κλινικές δοκιμές, κατά τις οποίες αποδείχθηκε η ομοιότητα των θεραπευτικών επιδράσεων Alfredson με μεθόδους HSR, Silbernagel αλλά και η υπεροχή του συγκριτικά με το πρωτόκολλο Stanish. Συμπεράσματα: Οι περιορισμοί της μελέτης και ο συγκεκριμένος αριθμός ερευνών καταδεικνύει ελπιδοφόρα αποτελέσματα θεραπείας, δίχως να προκύπτει μια αδιαμφησβήτητη απάντηση.
Medical and Health Sciences ▶ Health Sciences Sport Sciences
(EN)
Medical and Health Sciences ▶ Health Sciences Rehabilitation
(EN)
University of Patras
