Τι θα συνέβαινε εάν κάποιος προσπαθούσε να εκτυπώσει ολόκληρο το περιεχόμενο του διαδικτύου; Σε έρευνα της «Washington Post» βρίσκουμε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν περίπου 305,5 δισεκατομμύρια σελίδες. Για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος, ο όγκος του εκτυπωμένου ίντερνετ είναι όσο 212 εκατομμύρια αντίτυπα του βιβλίου «Πόλεμος και Ειρήνη» του Λέων Τολστόι. Πώς επιδρά αυτή η αφθονία κειμένων στη σύγχρονη λογοτεχνία; Ποιο το νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται για το βιβλίο; Πώς είναι να βρίσκεται αντιμέτωπος ο σύγχρονος δημιουργός με ένα άνευ προηγουμένου διαθέσιμο ψηφιακό κείμενο; Το 2011 ο Αμερικανός ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας, Κένεθ Γκόλντσμιθ, έγραψε παραφράζοντας τον καλλιτέχνη, Ντάγκλας Γουέμπλερ, «Ο κόσμος είναι γεμάτος κείμενα, κάποια περισσότερο και άλλα λιγότερο ενδιαφέροντα· Δεν επιθυμώ να προσθέσω περισσότερα». Με αυτές τις λέξεις θέλησε να θέσει τα θεμέλια για την ύπαρξη ενός νέου ρεύματος στη σύγχρονη δημιουργική γραφή που, παραδόξως, ακούει στο όνομα μη δημιουργική γραφή. Αντί της συγγραφικής πρωτοτυπίας και ιδιοφυίας του καλλιτέχνη, ο Γκόλντσμιθ μάς καλεί στον κόσμο της «μη δημιουργικότητας», που λειτουργεί ως ένα νέο σημείο αναφοράς, επίτευγμα της λογοτεχνίας. Τα τελευταία χρόνια ποιητές, σχολιαστές και λογοτεχνικοί κριτικοί έχουν αρχίσει να αναγνωρίζουν αυτό το ξεχωριστό κίνημα ή το σύνολο τεχνικών ως τη νέαλογοτεχνική πρωτοπορία, που αναδείχτηκε και αναγνωρίστηκε τη δεκαετία του 1990 ως ανεξάρτητη πρακτική και ως απάντηση στην αυξανόμενη επικράτηση των τεχνολογιών δικτύωσης και της διαδικτυακής κουλτούρας. Αναγνωρίζουν ότι στο τέλος του μοντερνισμού και του μεταμοντερνισμού οι τέχνες της δημιουργικής γραφής εισήλθαν σε ένα νέο πρότυπο, με γνώμονα την τεχνολογία, τονίζοντας πως το πρόβλημα στις μέρες μας, όπου η πρωτοφανής και ακατάπαυστη παραγωγή κειμένων έχει οδηγήσει σε πληθώρα κειμένων, είναι η συστηματική διαχείρισή τους. Επισημαίνουν ότι το πρώτο μέλημα των συγγραφέων της εποχής μας θα πρέπει να είναι το πώς θα διαχειριστούν αυτήν την αφθονία πολιτιστικών δεδομένων. Το παρόν άρθρο προσπαθεί να διεισδύσει στον κόσμο της μη δημιουργικότητας ερευνώντας την εμπλοκή της λογοτεχνίας με τα ψηφιακά μέσα της εποχής μας, αλλά και την περίπλοκη κατάσταση του βιβλίου ως πολιτιστικού υβριδίου.
(EL)
What if someone was trying to print out all the content on the internet? A “Washington Post” study shows that the result would be about 305.5 billion pages. To realize the size, the volume of the printed internet is as much as 212 million copies of the book "War and Peace" by Leon Tolstoy. How does this abundance of texts affect contemporary literature? What is the new environment for the book? What is it like for the modern creator to face an unprecedentedly available digital text? In 2011, the American poet and literary critic Kenneth Goldsmith wrote, paraphrasing the artist, Douglas Huebler, “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” With these words he wanted to lay the foundations for the existence of a new current in contemporary creative writing that, paradoxically, goes by the name of “uncreative writing”. Instead of the artist's originality and genius, Goldsmith invites us into the world of "uncreativity" that functions as a new point of reference, an achievement of literature. In recent years poets, commentators and literary critics have begun to recognize this particular movement or set of techniques as the new literary avant-garde that emerged and was recognized in the 1990s as an independent practice and as a response to the growing prevalence of networking technologies and internet culture. Recognizing that at the end of modernism and postmodernism the creative writing arts entered a new, technology-driven model, emphasizing that the problem nowadays, where unprecedented and relentless text production has led to a plethora of texts, is systematic management. They point out that the first concern of writers of our time should be how to manage this abundance of cultural data. This article tries to penetrate the world of “uncreativity”, researching the involvement of literature with the digital media of our time, but also the complex state of the book as a cultural hybrid.
(EN)
Τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης, ΕΚΠΑ
