Η παρούσα εργασία αποτελεί την αφετηρία μίας νέας λογικής σχεδιασμού δικτύων αστικών
συγκοινωνιών η οποία, σε αντίθεση με τις υπάρχουσες δημοσιευμένες εργασίες, λαμβάνει
υπόψη όλες τις κατηγορίες μετακινούμενων, δίνει προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση των
δέσμιων χρηστών, των χρηστών δηλαδή που δεν έχουν εναλλακτική μετακίνησης εκτός
από την αστική συγκοινωνία. Προωθεί, έτσι, τη βιώσιμη κινητικότητα παρέχοντας
δυνατότητα εξυπηρέτησης σε όσο το δυνατόν περισσότερους δυνητικούς αλλά όχι
υφιστάμενους χρήστες των αστικών συγκοινωνιών. Με δεδομένα εισόδου το οδικό δίκτυο,
τους πίνακες Προέλευσης – Προορισμού για το σύνολο και για τους δέσμιους χρήστες,
καθώς και τις δυνατότητες των φορέων παροχής συγκοινωνιακού έργου πραγματοποιείται
σχεδιασμός και βελτιστοποίηση δικτύου αστικών συγκοινωνιών με στόχο την εξυπηρέτηση
του συνόλου των δέσμιων χρηστών και όσο το δυνατόν περισσότερων μη δέσμιων,
έχοντας ως όριο τις δυνατότητες των φορέων. Η διαδικασία σχεδιασμού πραγματοποιείται
σε τρεις φάσεις. Η πρώτη φάση περιλαμβάνει τον αρχικό σχεδιασμό του δικτύου με
δεδομένα εισόδου τον πίνακα προέλευσης – προορισμού των δέσμιων χρηστών, έτσι
ώστε να δημιουργηθεί μία βάση με προοπτικές ικανοποιητικής εξυπηρέτησης των δέσμιων
χρηστών. Η δεύτερη φάση περιλαμβάνει την βελτιστοποίηση του δικτύου που προέκυψε
από την πρώτη φάση για το σύνολο των χρηστών έχοντας ως στόχο την ελαχιστοποίηση
του κόστους του φορέα και των επιβατών. Η τρίτη και τελευταία φάση περιλαμβάνει τον
έλεγχο των αποτελεσμάτων της δεύτερης φάσης και τον υπολογισμό των εξαγόμενων
στοιχείων, τα οποία είναι οι διαδρομές, οι συχνότητες, το ποσοστό εξυπηρέτησης των
δέσμιων χρηστών και το μέγιστο ποσοστό εξυπηρέτησης των δυνητικά εισερχόμενων
επιβατών στο σύστημα. Τα πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης μεθόδου είναι η δυνατότητα
ένταξης νέων χρηστών στο σύστημα αστικών συγκοινωνιών, η εξασφάλιση του ελάχιστου
κοινωνικού δικαιώματος στη μετακίνηση για τους δέσμιους χρήστες, καθώς και η
προσαρμογή του σχεδιασμού στις δυνατότητες των φορέων παροχής συγκοινωνιακού
έργου.
(EL)
This thesis focuses on a new way of thinking when designing urban transportation
networks which, unlike previous ones, takes into account all categories of travelers,
namely the captive users, which do not have any travel alternatives apart from urban
transportation, and then promotes sustainable mobility by providing service possibility to
as many users as possible, in order to attract more choice riders. With the road network,
the Origin-Destination matrices for total and captive users as input data, an urban transit
network design and optimization process is done with the purpose of servicing the sum of
captive users and also as many non captive (choice riders) users as possible, under
operational constraints. The design procedure occurs in three phases. The first phase
includes the initial network design, based on the origin – destination matrix of the captive
users, so that a profitable network that fulfils the captive users’ needs can be created. The
second phase includes the first phase network’s optimization for all users, aiming to
minimize the operator and passenger costs. The third and final phase includes the
evaluation of the results, which are the routes, the frequencies, the percent of captive
users’ satisfied and the maximum percent of the possible new users inserted in the
network. The advantages of this method are the possibility of new users’ integration to the
urban transit system, the ensurance of the minimum social right to transportation for the
captive users and also the adaptation of the design to the transit operators’ potential.
(EN)
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
