Η εργασία, διερευνά πως οι αρχές του βιώσιμου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, οι οποίες εφαρμόζονται στο πλαίσιο μιας κυκλικής οικονομίας, μπορούν να εφαρμοστούν σε έργα προσαρμοστικής επανάχρησης. Αναπτύσσεται σε δύο άξονες: αρχικά αναλύονται οι αρχές της κυκλικής διαδικασίας στον βιώσιμο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και κατόπιν, οι αρχές της προσαρμοστικής επανάχρησης, προκειμένου να καταλήξει στην επιτυχημένη σύγκλιση των δύο. Το σημείο τομής τους είναι όταν η προσαρμοστική επανάχρηση συναντά την κυκλική οικονομία, τότε κτήρια που αποτέλεσαν κομμάτι της δομικής ιστορίας του κάθε τόπου, συνεχίζουν να αναβαθμίζονται και να προσαρμόζονται στις τρέχουσες ανάγκες του περιβάλλοντος, εφαρμόζοντας έτσι μια πολλαπλή προσαρμοστικότητα. Αφορμή για την παρούσα εργασία, αποτέλεσε η ραγδαία και μονόπλευρη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια σε πολλές, ανεπτυγμένες κυρίως χώρες και πόλεις, μια από τις οποίες είναι και η πόλη στην οποία έχω μεγαλώσει, η Λεμεσός. Μια ανάπτυξη που θυμίζει καιρούς βιομηχανικής επανάστασης, μια αυθαίρετη και αλόγιστη συνεχής αύξηση του κτηριακού δυναμικού από τη μια, και από την άλλη, μια επίσης αυθαίρετη και αλόγιστη καταστροφή του σημαντικού, ιστορικού, κτηριακού αποθέματος που χαρακτήριζε την πόλη, και αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της. Λύσεις και βιώσιμες πρακτικές που μπορούν να εξελιχθούν περαιτέρω και με την προϋπόθεση ότι κάποιες αρνητικές πρακτικές θα εξαλειφθούν, είναι ικανές να συμβάλλουν σε ποιοτικές συνθήκες διαβίωσης. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια συνεχής αναζήτηση για εναλλακτικά μέσα απόκτησης και διαχείρισης των υλών, μια θεμελιώδης βελτίωση των διαδικασιών, των υλικών και των συστημάτων που επιλέγουμε και μια στροφή προς την επανάχρηση και την ανακύκλωση. Στο πλαίσιο της αλλαγής ανήκει και η προσαρμοστική επανάχρηση, δηλαδή η επανάχρηση κτηρίων που δεν θεωρούνται χρηστικά για τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, και απαιτείται η αλλαγή της χρήσης τους ώστε να συνάδει με αυτές.
(EL)
The dissertation investigates how the principles of sustainable architectural design, which apply in the context of a circular economy, can be applied to adaptive reuse projects. It is developed in two axes, in order to reach the successful convergence of the two: first an analyzation of the principles of the circular process in sustainable architectural design and then the principles of adaptive reuse. Their intersection is found, where adaptive reuse meets the circular economy. There, buildings that were part of the structural history of each place, continue to be upgraded and adapted to the current needs of the environment, thus applying a multiple adaptability. The main motivation for this research, is the rapid and one-sided development during the last years in many and mainly developed countries and cities, one of which is the city where I grew up, Limassol. A development reminiscent the times of industrial revolution, an arbitrary and reckless continuous increase of building capacity on the one hand, and on the other, also an arbitrary and reckless destruction of the important, historic, building stock that characterized the city, and was an important part in its history. Solutions and sustainable practices that can be further developed, are able to contribute to quality living conditions, considering some negative practices are eliminated. In the last years there has been a constant search for alternative means of acquiring and managing materials, a fundamental improvement of the processes, the materials and the systems we choose and a shift towards reuse and recycling. The change also includes adaptive reuse, i.e. the reuse of buildings that are not considered useful for the needs of modern society, and it is necessary to change their use in order to comply with them.
(EN)
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
