Το παρόν ερευνητικό θέμα πραγματεύεται την έννοια του Ερειπίου σε συσχέτιση με το Ιερό, θέτοντας ως αφορμή το Θέρετρο των Ιησουϊτών στο νησί της Νάξου.
Αρχικά μέσω της βιωματικής προσωπικής εμπειρίας, της ποιητικής της λογοτεχνίας αλλά κι των ιστορικών αναφορών, καταγράφεται και χαρτογραφείται το εν λόγω μνημείο, στο τόπο και το χρόνο. Έπειτα, με βάση τη βιβλιογραφική έρευνα, τα θεωρητικά εργαλεία και την τεχνική επεξεργασία, αναλύονται σε τρεις διακριτές ενότητες, το θέμα του Ερειπίου, του Μνημείου και του Ιερού, δίνοντας η καθεμία επιμέρους συμπεράσματα σχετικά με το Ναξιώτικο Μοναστικό Συγκρότημα.
Πιο συγκεκριμένα, η ερειπιακή προσέγγιση, ανέδειξε τη σημασία του παραδείγματος ως προς την άφεση στο χώρο και το χρόνο, καθώς και τη δίκαιη αντιμετώπισή του ως Ιερό λόγω της βαθμιαίας αποσύνθεσης της ύλης. Στη συνέχεια, η μνημειακή διάσταση αναπτέρωσε το πνευματικό χαρακτήρα του συνόλου υπό το πρίσμα της προσωπικής και συλλογικής ευθύνης αρχειοθέτησης, καθώς και της δυναμικότητας του χειρισμού της μνήμης και της νοσταλγίας. Ακόμη, αποσαφηνίστηκε επαρκώς η έννοια του Ιερού, ώστε να προσδιοριστεί το βέβηλο και οι πολλαπλές του διαστάσεις που μεταρσιώνουν το αρχιτεκτονικό έργο σε νέες δομές παλίμψηστης βιωματικής εμπειρίας.
Στο τέλος της παραπάνω έρευνας, διατυπώνονται προτάσεις διαχείρισης για το “Παλάτι των Ιησουϊτών Νάξου”, με γνώμονα την ορθή κι αξιοκρατική εκμετάλλευσή του.
(EL)
The present research examines the concept of the Ruin
related to the Sacred, setting as the occasion the Jesuit
Monastery of Naxos island.
Initially, the monument is being archived and mapped,
through personal experience and historical reports, in terms
of place and time. Afterwards, based on bibliographic
research, there are three separate sections that present the
subject of the Ruin, the Monument and the Sacred, giving its
conclusions about the Naxian Monastic Complex. More specifically, the ruinous approach highlighted the
importance of the example in terms of leaving space and
time, and the sacred non-material space approach. Then,
the monumental dimension revived the spiritual character οf
the complex, based on the meaning of archive, memory and
nostalgia. Furthermore, the Sacred has been sufficiently
clarified, in order to identify the profanity and its multiple
dimensions that transform the building architecture into
new structures of palpable experiential experience.
At the end of the research, several proposals are formulated
for the "Palace of the Jesuits of Naxos", for its correct and
valuable manipulation.
(EN)
National Technical University of Athens
