Τα συγκοινωνιακά μοντέλα αποτελούν το πλέον σημαντικό εργαλείο του Σχεδιασμού των
Μεταφορών για την εξυπηρέτηση τόσο της υφιστάμενης, όσο και της μελλοντικής ζήτησης
για μετακίνηση. Τα δύο βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συγκοινωνιολόγοι είναι
εκείνο του καταμερισμού της κυκλοφορίας, δηλαδή της κατανομής των μετακινούμενων
μονάδων σε δοσμένο οδικό δίκτυο, αλλά και της εκτίμησης ενός πίνακα Προέλευσης –
Προορισμού, χωρίς να χρησιμοποιούνται τα δύο πρώτα βήματα του κλασσικού μοντέλου των
τεσσάρων βημάτων, αλλά από τις διαθέσιμες κυκλοφοριακές μετρήσεις. Στο πλαίσιο της
παρούσας εργασίας πραγματοποιείται διερεύνηση σχετικά με τη βέλτιστη μέθοδο εκτίμησης
ενός πίνακα Π-Π, αλλά και τη βέλτιστη μέθοδο καταμερισμού από αυτές που είναι
διαθέσιμες στο λογισμικό TransCAD. Επίσης, εξετάζεται η ορθότητα της παραδοχής που
αφορά το χρόνο διάσχισης των συνδέσμων των κεντροειδών σε συνθήκες ελεύθερης ροής.
Για τη διεκπεραίωση των παραπάνω χρησιμοποιείται ένα τοπικό οδικό δίκτυο με
πραγματικές κυκλοφοριακές μετρήσεις σε κεντρικούς κόμβους του. Η εργασία καταλήγει
στο συμπέρασμα πως η βέλτιστη μέθοδος είναι εκείνη των Multiple Paths, με χρήση
καταμερισμού N-Conjunction UE, ενώ ο βέλτιστος καταμερισμός είναι εκείνος της
Τμηματικής Φόρτισης δικτύου, με την παραδοχή πως ο χρόνος των συνδέσμων των
κεντροειδών προσαρμόζει όσο το δυνατόν καλύτερα το μοντέλο στο υφιστάμενο δίκτυο όταν
είναι ίσος με 3 λεπτά. Τα συμπεράσματα προκύπτουν από συγκριτική και στατιστική
αξιολόγηση όλων των αποτελεσμάτων μέσω του λογισμικού TransCAD.
(EL)
Transportation models are a vital tool in Transportation Design, for serving both existing and
future transport demands. The two main challenges faced by transportation scientists are that
of traffic assignment, that is, the distribution of traffic on a given road network, and that of
estimating an Origin – Destination matrix, without using the first two steps of the classic
four-step travel model, but from the available traffic counts. In this thesis the goal is not only
to identify the optimal method of estimating an Origin – Destination matrix from the
available traffic counts, but also the optimal traffic assignment available in the TransCAD
software. Additionally, it includes the examination of the assumption regarding the free-flow
travel time of the centroid connectors of the given road network. To accomplish these goals, a
local network road is used, with real traffic counts that have been carried out at its most used
nodes. The general conclusion of the thesis is that the optimal method for estimating an O-D
matrix is that of Multiple paths, using N-Conjunction UE traffic assignment, while the
optimal traffic assignment is Incremental Assignment, with the assumption that the centroid’s
connector free-flow travel time is 3 mins, in order to adapt the model as best as possible to
the existing network. The conclusions are derived from a comparative and statistical
evaluation of all results, through the use of TransCAD software.
(EN)
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
