Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάδειξη του ρομαντισμού ως μιας εκ των διαστάσεων του εθνικισμού σύμφωνα με τις αναλύσεις των Έλι Κεντούρι, Έρικ Χομπσμπάουμ, Έρνεστ Γκέλνερ και Μπένεντικτ Άντερσον. Αρχικά, παρουσιάζουμε το κεντρικό επιχείρημα κάθε θεωρητικού όσον αφορά στην ερμηνεία του εθνικισμού. Στη συνέχεια, αναπτύσσουμε τη θέση μας για το φαινόμενο του ρομαντισμού. Έπειτα, εντοπίζουμε τα ρομαντικά στοιχεία του εθνικισμού, όπως τον προσεγγίζουν οι προαναφερθέντες μελετητές. Συμπεραίνουμε ότι αυτά είναι δύο, πρώτον η εθνικιστική τάση προς βιαιότητα, η οποία ενθαρρύνεται από τον ρομαντικό βολονταρισμό, και δεύτερον η αλλοίωση του προ-εθνικού παρελθόντος από τον εθνικισμό, η οποία συγγενεύει με τη ροπή του ρομαντισμού προς εξιδανίκευση της παράδοσης. Τέλος, προτείνουμε μια γενικευτική σύνδεση της δεύτερης ρομαντικής πτυχής του εθνικιστικού φαινομένου με την έννοια του εθνοτικού εθνικισμού, σύνδεση που εντοπίζουμε στο έργο των τεσσάρων θεωρητικών που μας ενδιαφέρουν.
(EL)
The aim of this essay is the exposition of romanticism as one of nationalism's dimensions according to the analyses of Elie Kedourie, Eric Hobsbawm, Ernest Gellner and Benedict Anderson. Initially, we present the central argument of each theoretician regarding the interpretation of nationalism. Consequently, we develop our thesis about the phenomenon of romanticism. Afterwards, we detect the romantic elements of nationalism, as approached by the aforementioned scholars. We conclude that these are two, firstly the nationalistic tendency towards violence, which is encouraged by romantic voluntarism, and secondly the distortion of the pre-national past by nationalism, which is related to the inclination of romanticism to idealize tradition. Finally, we propose a generalistic connection of the second romantic aspect of the nationalistic phenomenon with the concept of ethnic nationalism, a connection which we locate on the work of the four theoreticians that interest us.
(EN)
