Η παρούσα έρευνα πραγματοποιήθηκε με σκοπό την συλλογή και την ανάλυση ορισμένων στοιχείων που αφορούν την προπόνηση φυσικής κατάστασης των αθλητών καράτε στην Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, κύριο αντικείμενο της έρευνας είναι η δύναμη – ισχύς, η ευλυγισία – ευκινησία, η αερόβια αντοχή, και το πως αυτά τα στοιχεία επιλέγονται να αναπτυχθούν μέσω της προπονητικής διαδικασίας από τους προπονητές στους αθλητές καράτε. Όλα αυτά σε ένα μακροχρόνιο προπονητικό σχεδιασμό που περιλαμβάνει όλες τις περιόδους προετοιμασίας ( γενική, ειδική, αγωνιστική). Στην μελέτη συμμετείχαν και ερωτήθηκαν εικοσιπέντε (25) Έλληνες προπονητές μέσω ερωτηματολογίου. Οι συμμετέχοντες ήταν διαφόρων ηλικιών (από 20 έως και άνω των 50 ετών ) και προπονούσαν αθλητές από όλες τις ηλικιακές κατηγόριες ( από παιδιών έως ανδρών και από κορασίδων έως γυναικών ) και όλων των επιπέδων ( τοπικό, εθνικό, και διεθνές ). Τα αποτελέσματα δίνονται στην ποσοστιαία κλίμακα επι του συνόλου αλλά και με μέση τιμή. Οι προπονητές φαίνεται να επιλέγουν κατά κύριο λόγο να εκτελούν τη προπόνηση φυσικής κατάστασης πριν την προπόνηση καράτε ή σε εντελώς ξεχωριστή προπονητική μονάδα. Το χρονικό διάστημα που εφαρμόζουν προπόνησή φυσικής κατάστασης για την γενική και την ειδική περίοδο προετοιμασίας δεν είναι τόσο ξεκάθαρο και κυμαίνεται μεταξύ τεσσάρων και δώδεκα εβδομάδων, ενώ στην αγωνιστική περίοδο επικρατούν οι τέσσερις εβδομάδες με μεγάλη διαφορά. Επίσης φάνηκε πως η προπόνηση φυσικής κατάστασης στην γενική περίοδο προετοιμασίας δεν έχει ξεκάθαρη απάντηση για το πόσες φορές την εβδομάδα πραγματοποιείτε αλλά στην ειδική περίοδο υπερτερούν οι 2-3 και στην αγωνιστική η 1-2. Όσο αφορά την μέθοδο προπόνησης αυτή που είναι περισσότερο διαδεδομένη και η πιο εφαρμόσιμη από τους προπονητές σε όλες τις περιόδους προετοιμασίας είναι αυτή του συνδυασμού μεθόδων. Δηλαδή ο συνδυασμός πλυομετρικών ασκήσεων και ασκήσεων με αντιστάσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αγωνιστική περίοδο ως δεύτερη αλλά πολύ κοινή μέθοδος ήταν η πλυομετρικές ασκήσεις ως αυτόνομο πρόγραμμα. Τα όργανα που επιλέγονται από τους προπονητές είναι, κατά μεγάλη ομολογία οι ιμάντας, οι medicine balls, τα πλυομετρικά κουτιά, τα λάστιχα, οι δίσκου ισορροπίας, το σωματικό βάρος των αθλητών αλλά και τα ελευθέρα βαρύ. Όσο αφορά τις διατάσεις δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που επιλέγετε ως μέθοδος για κάποια από τις περιόδους. Φαίνεται να μοιράζονται τα ποσοστά με μικρές διαφορές ανάλογα την περίοδο στις στατικές, τις δυναμικές, τις ιδιοδεκτικές διατάσεις αλλά και τον συνδυασμό τους. Στην γενική περίοδο προετοιμασίας, η μέθοδος προπόνησης για την αερόβια ικανότητα είναι με μεγάλο ποσοστό επιλογής η συνεχομένη μέθοδος ενώ στην ειδική και την αγωνιστική περίοδο η διαλειμματική μέθοδος υπερτερεί. Κάτι που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι τα μέλη του σώματος στα οποία δίνεται κύριος έμφαση είναι τα κάτω άκρα και ο κορμός, χωρίς όμως πολύ μεγάλη διαφορά από τα άνω άκρα. Συμπερασματικά, οι Έλληνες προπονητές καράτε με αθλητές αγωνιστικού επιπέδου φαίνεται να εφαρμόζουν προπονητικά προγράμματα τα οποία συμβαδίζουν με αυτά της διεθνούς βιβλιογραφίας σε αρκετά μεγάλο βαθμό.
(EL)
The present research was carried out in order to collect and analyze some data related to the physical training of karate athletes in Greece. More specifically, the main object of research is strength - power, flexibility - agility, aerobic endurance, and how these elements are selected to be developed through the training process by coaches to karate athletes. All the above mentioned in a long-term training plan include all preparation periods (general, special, competitive). Twenty-five (25) Greek coaches participated in the study through a questionnaire. The participants were of different ages (from 20 to over 50 years old) and trained athletes of all age categories (from children to men and from girls to women) and of all levels (local, national, and international). The results are given on a percentage scale of the total but also on average value. Coaches seem to primarily choose to perform either physical condition training before karate training or in a completely separate training unit. The period of time that they apply physical training for both the general and the special preparation period is not so clear and varies between four and twelve weeks, whereas in the competitive period the four weeks is by far the most popular response. It also seemed that the physical training in the general preparation period it is not found out a specific answer on how many times a week has been practiced but in the special period 2-3 times per week prevails and in the competitive period accordingly 1-2. As for the training methods, the one that is the most widespread and the most applicable by the coaches in all the preparation periods is the complex. That is, the combination of plyometric exercises and exercises with resistance. It is worth noting that in the competitive season as a second but very common method was the plyometric exercises as an autonomous program. The equipment chosen by the coaches are, by and large, the straps, the medicine balls, the plyometric boxes, the tires, the balance disc, the body weight of the athletes but also the free heavy weights as well. When it comes to stretching, there is no specific method that outweigh. It seems that the percentages are divided almost equally, depending on the period we are through, into the static, dynamic, PNF stretching but also their combination as well. In the general preparation period, the most preferable training method for endurance training is the continuous method while in the special and the competitive period the break method surpasses. It is worth being mentioned that the parts of the body that are most focused on are the lower extremities and the core, but they also pay attention to upper extremities as well. In conclusion, the Greek karate coaches with athletes of competitive level seem to implement training programs which are in accordance with those of the international bibliography to a large extent.
(EN)
