Background: We investigated the hemodynamic, biochemical and arythmological effects of dobutamine administration in combination with glucose - insulin - potassium infusion in patients with an exacerbation of chronic systolic heart failure (SHF) who had been under treatment with carvedilol. Methods: Thirty one patients (LV ejection fraction < 0.35, 25 men and 6 women aged 59 [32-80]) underwent a complete echocardiographic/doppler examination before and immediately after a 24/hour intravenous dobutamine infusion. From those, fifteen patienst were randomized to receive glucose-insulin-pottasium infusion (25% glucose, 50 U insulin/L, 80 mmol kcl/L) in a dose 1 ml/kgr/min and sixteen to a similar dose of 0.045% saline. Results Dobutamine was associated with an increase of the LV ejection fraction (from 26.3 ± 4.3 to 27.8 ± 4.21, p=0.005) no significant increase in cardiac output (from 3.52 l/min to 3.74 ± 0.8 l/min, p=0.14) and a significant decrease in the E wave deceleration time (146 ± 6 ms vs 142 ± 58.3 ms, p = 0.04). Partients receving GIK had a greater reduction in the systolic diameter (p=0.004) and a faster reduction of BNP (p=0.01) levels in relation to control group although this reduction was temporary. Conclusion Thus, in patients with SHF treated with low doses of carvedilol the favourable hemodynamic effects of dobutamine are blunted and alternative inotropic agents should be used. GIK infusion to those patients despite a great reduction of endsystolic diameter and a quicker amelioration of biochemical indexes did not saw any statistical significant improvements.
Στόχος: Ερευνήθηκαν τα αιμοδυναμικά, βιοχημικά και αρρυθμολογικά αποτελέσματα της δράσης δοβουταμίνης, σε συνδυασμό με τη χορήγηση διαλύματος γλυκόζης, ινσουλίνης, καλίου, σε μια ομάδα ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια class ΙΙΙ-IV που βρίσκονταν υπό θεραπεία με καρβεδιλόλη σε δόσεις χαμηλότερες από τις συνιστώμενες. Μέθοδος - Υλικό :Τριάντα ένας ασθενείς (εικοσιπέντε άνδρες και έξι γυναίκες) μέσης ηλικίας 58 ετών [32-80]) με κλάσμα εξώθησης < 35%, με τελοδιαστολική διάμετρο > 60 mm και φλεβοκομβικό ρυθμό), εισήχθησαν στη μελέτη. Είκοσι δύο, (71%), από τους ασθενείς θεραπεύονταν από ιδιώτες ιατρούς και η μέση δόση καρβεδιλόλης κατά την είσοδο ήταν 16 ± 9 mg (6,25 - 50,00 mg/24h). Σε όλους έγινε χορήγηση δοβουταμίνης ενδοφλέβια 2,5 - 10 mg/kg/min για 24 ώρες. Σε δεκαπέντε έγινε επιπρόσθετη χορήγηση γλυκόζης, ινσουλίνης και καλίου (25% γλυκόζης, 50 μονάδες ινσουλίνης/lit και 80 mmole/kcr/lit) σε ρυθμό 1 ml/kg/min και σε δέκα έξι, επιπρόσθετα, ημισότονο διαλύματα σε ρυθμό 1ml/kg/min. Αποτελέσματα: Συνολικά, η χορήγηση δοβουταμίνης συνδυάσθηκε με αύξηση του κλάσματος εξώθησης (από 26,3 ± 4,3% σε 27,8 ± 4,2% p = 0,005) της καρδιακής παροχής (από 3,52 l/min σε 3,74 ± 1,08 l/min, p = 0,14) και με σημαντική μείωση της ταχύτητας κλίσης της διαμετροειδικής ροής του κύματος Ε (από 146,0 ± 65 ms σε 142,6 ± 58 ms, p = 0,04). Εξετάζοντας τις υποομάδες χορήγησης του διαλύματος γλυκόζης, ινσουλίνης, καλίου και ημισότονου καταγράφηκε μια επιπλέον μείωση της τελοσυστολικής διαμέτρου στην ομάδα GΙΚ (p = 0,004) και μια ταχύτερη και σημαντική μείωση του ΒΝΡ (p = 0,01) σε σχέση με την ομάδα του ημισότονου, που όμως δε διατηρήθηκε. Συμπεράσματα: Τα ευνοϊκά αιμοδυναμικά αποτελέσματα της δοβουταμίνης αναστέλλονται σε κάποιο βαθμό σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια υπό θεραπεία με χαμηλές δόσεις καρβεδιλόλης, αφού η μικρή αύξηση του κλάσματος εξώθησης γίνεται εις βάρος της διαστολικής λειτουργίας, η οποία φαίνεται να επιδεινώνεται. Η χορήγηση διαλύματος GIK σε αυτούς τους ασθενείς, εκτός μιας μικρής επιπρόσθετης μείωσης της τελοσυστολικής διαμέτρου και μιας ταχύτερης βελτίωσης των βιοχημικών δεικτών, δεν παρουσιάζει στατιστικά σημαντικές μεταβολές ευνοϊκότερης ανταπόκρισης.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
