Σκοπός της πειραματικής εργασίας είναι να μελετήσουμε την επίδραση της ταμοξιφαίνης στη σταθερότητα τ ων αναστομώσεων του παχέος εντέρου. Χρησιμοποιήθηκαν 60 επίμυες της φυλής Wistar γένους θηλυκού σωματικού βάρους 200-250 gr, ηλικίας 3-4 μηνών. Χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των 30, στην ομάδα μελέτης όπου ελάμβαναν καθημερινά 20mg ταμοξιφαίνης/ml 0.9% N/S με καθετήρα σιτίσεως νεογνών και στην ομάδα μαρτύρων όπου ελάμβαναν για επτά ημέρες προεγχειρητικά 20mg ταμοξιφαίνης/1ml N/S 0,9% και στην ομάδα μαρτύρων όπου ελάμβαναν ισόποση ποσότητα φυσιολογικού ορού. Η θυσία γινόταν την 3η, 7η, και 14η Μ.Χ.Η. Υπό αναισθησία με αιθέρα και ketamine i.m. εκτελείτο τομή τμήματος παχέος εντέρου, 3-4 cm από την ανάκαμψη του περιτόναιου και τελικοτελική αναστόμωση σε ένα στρώμα, και την ημέρα της θυσίας γινόταν αφαίρεση του τμήματος του παχέος εντέρου που εμπεριείχε την αναστόμωση. Τα στοιχεία που ελέγχθηκαν είναι η πίεση ρήξης της αναστόμωσης, η υδροξυπρολίνη, μεταβολές σωματικού βάρους, η IL-6, γενική αίματος, παθολογοανατομική εξέταση και ο βαθμός των συμφύσεων. Η πίεση ρήξης της αναστόμωσης την 3η Μ.Χ.Η στην ομάδα μελέτης ήταν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη σε σχέση με την ομάδα μαρτύρων, ενώ την 7η και 14η Μ.Χ.Η δεν υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες. Η ταμοξιφαίνη στατιστικά σημαντικά τα επίπεδα της υδροξυπρολίνης και προκαλεί σημαντική ελάττωση του σωματικού βάρους. Προκαλεί σημαντικού βαθμού πτώση της τομής Ht% των WBC και PLT. Δεν προκαλεί στατιστικά σημαντική διαφορά δεν αφορά τα επίπεδα της IL-6 και τον βαθμό των συμφήσεων. Η ταμοξιφαίνη δεν επηρεάζει αρνητικά την επούλωση των αναστομώσεων του παχέος εντέρου.
The aim of our experimental study is to examine the effect of tamoxifen citrate therapy on the healing of colonic anastomosis. 60 female Wistar rats of body weight 200-250 gr, aged 3-4 months old, have been used. Thirty rats received pretreatment with oral tamoxifen 20mg/ml N/S 0,9 % and thirty rats received placebo by gavage daily for seven days under ether anaesthesia. On the 7th day laparotomy was performed following inhalational anaesthesia and i.m ketamine. An end to end colocolonic anastomosis using 6-0 prolene was performed in one layer. The abdomen was closed in two layers using 40 Dexon. Oral tamoxifen or oral placebo therapy was continued daily. Animals were sacrificed on postoperative day 3, 7 and 14. Outcome parameters were intra-abdominal adhesion score, bodyweight, anastomotic bursting pressure, hydroxyproline levels, IL-6 measurement, histological analysis, WBC, PLT and Ht% levels. Bursting pressure was significantly higher in tamoxifen treated animals on postoperative day 3, whilst there was no significant difference on postoperative day 7 and 14 between groups. Tamoxifen treated animals were significantly higher than placebo ones. Hydroxyproline levels were significantly higher in tamoxifen treatment animals than in placebo ones on postoperative day 3, 7, 14. There was no significant difference in adhesion scores and IL-6 levels between groups. PLT, WBC and Ht% levels have significantly decreased. Tamoxifen does not harm colocolonic anastomosis.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
