Μελετήθηκε ο φωτοεγκλιματισμός δύο φυτών εσωτερικού χώρου, του σπαθίφυλλου και της σεφλέρας που αναπτύχθηκαν ή μεταφέρθηκαν σε 2000 lx (χαμηλό φωτισμό) και 27000 lx (υψηλό φωτισμό).Μελετήθηκαν τα μορφολογικά, ανατομικά χαρακτηριστικά των φύλλων, οι ενεργότητες των φωτοσυστηματων, η λεπτή δομή των χλωροπλαστών και η σύσταση της θυλακοοιδούς μβμβράνης. Τα φύλλα του σπαθίφυλλου κατά τον φωτοεγκλιματισμό του στο χαμηλό φωτισμό σε αντίθεση με τον υψηλό, ήταν λεπτότερα με μικρότερο αριθμό στοματίων στην άνω επιφάνεια των φύλλων και οι χλωροπλάστες είχαν περισσότερα grana και μικρότερη ενεργότητα. Επίσης στο χαμηλό φωτισμό αυξήθηκε το μέγεθος των φωτοσυστηματων. Η αύξηση ωοιόσο ιου μεγέθους του PSII δεν συνοδεύτηκε από αύξηση του LHC II και αυτό διότι το σπαθίφυλλο φέρει εσωτερική αντένα LHC-II (27 kDa) η οποία δεν μεταβάλλεται κατά τον φωτοεγκλιματισμό. Έτσι ο φωτοεγκλιματισμός στο χαμηλό φωτισμό γίνεται με δανεισμό μορίων αντενών από γειτονικές PSII μονάδες πού βρίσκονται στα grana. Ο φωτοεγκλιματισμός στη σεφλέρα έγινε μέσω μεταβολών στην ενεργότητυι και τυ μέγεθυς ίων ψωΐϋουνθεπκών μονάδων ενώ το μέγεθος των |invnSmv ττπρρρρινρ. μικρό m- όλες τις συνθήκες φωτισμού. Στον υψηλό φωτισμό παρατηρήθηκε καλύτερη οργάνωση και υψηλότερη ενεργότητα των φωτοσυστηματων. Στη σεφλέρα βρέθηκε ότι η αποπρωτείνη του LHC-II έχει μοριακό βάρος 25 kDa που δηλώνει την ύπαρξη περιφερειακής αντένας. Τα αποτελέσματα επίσης έδειξαν ότι ή σεφλέρα σε αντίθεση με ιυ υπαθίψυλλο επιδεικνύει πρωτεολυτική ενεργότητα έναντι του Ι HC-ÎT, υποθέτοντας έτσι ότι η πρωτεάση δρα μόνο στη περιφερειακή αντένα της πρωτεΐνης του LHC-II (25 kDa). Η ενεργότητα αυξήθηκε στον υψηλό φωτισμό. Παράκληση
We studied photoacclimation in tow indoor plants, the Spathiphyllum marma loa supreme (lowTlight-plant) and Schefflera arboncola which grown or transferred to light intensities ranging from 2,000 (LL) to 27,000 (HL) lx. We studied the morphological and anatomical characteristics of leaves, the structure of chloroplasts and the compositionof the thilakoid membfanes The loavoo of Spathiphyllum, in the acclimation to LL·, in contrast to HT, leaves, were thinner and and had fewem the uprxfr^urtace and their chloroplasts at LL had more granO°wer Pnoto synthetic activities. Few but large PSII and PSI units were present at LL. The increase in PSII unit size was not followed by a parallel increase in the chlorophyll bound to its LHCP antennae. This suggests that the increase in PSII size may reflect LHCÏÏ antenna sharing of PSII units in appressed membranes of giana, and îaises (he quesliun whether this is the result of the presence of the inner LHCII antenna in this plant (27 kPa τ urn apoprotein), the size of which remains unchanged upon acclimation. On the other hand photoacclimation in Schefflera took place via changes mainly in the activity (and number) of the PSUs, since under all conditions 1he size of the units remained small, and the changes in activity were correlated with reorganization of the antenna chlorophyll proteins around the units, so that better organized and more active units were present in HL. Ill Ulis plant species the LHCII apoprotein was found to have a molecular weight of 25 kDa, suggesting that it is the peripheral antenna of PSÏÏ. Our results showed that, contrary to the situation with Spathiphyllum, the thylakoids of this species exhibit proteolytic activity against LHCII, suggesting that the protease is directed only against the peripheral LHCII protein (25 kDa). The activity was enhanced in plants -grown at HL
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
